In dit prachtige boek neemt Corien van Zweden ons mee in de levensloop van een intiem lichaamsdeel, de borsten. Het citaat van Paul Auster uit zijn Winterlogboek toont goed de essentie van het boek “Littekens zijn letters van het geheime alfabet dat het verhaal vertelt van wie je bent”.

In drie delen groei, bloei en verval vertelt van Zweden over de maatschappelijke, psychologische en emotionele betekenis van het meisjeslichaam zonder borsten naar een vrouwenlichaam met twee borsten, een borst of zonder borsten.Zij heeft mij geïnterviewd voor haar eerste deel van het boek bloei.

Citaat van pagina 26 “Woertman legt uit dat er aan het begin van de puberteit in korte tijd heel veel veranderingen plaatsvinden. Kleine kinderen ervaren hun lichaam nog als een eenheid. Ze wonen in hun lichaam en vinden dat vanzelfsprekend. Daar komt in de puberteit vrij plotseling een einde aan. Een kind leert dan om te abstraheren en kan voor het eerst van een afstand naar zichzelf kijken. Het gevoel van eenheid wordt daardoor verbroken. Dat geldt zowel voor jongens als voor meisjes. Te midden van de verwarring die dat meebrengt, krijgt een meisje er dan ook nog eens twee volkomen nieuwe en onbekende lichaamsdelen bij die nooit bij dat lichaam als eenheid hebben gehoord. Geen wonder dat dat ambivalente gevoelens oproept”.

Ik moest erg lachen om van Zwedens eigen verhaal toen zij het begin van de groei van haar borsten ontdekte. Jammer genoeg heb ik zelf geen enkele herinnering aan het ontstaan van mijn borsten. In een volgende blog vertel ik verder over de groei en het verval van borsten.