Tag archieven: lichaam

Mannelijkheid en het lichaam

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanmorgen keek ik naar de parade op het Rode plein in Moskou. Ik wilde horen wat hij in zijn toespraak zei en hoe hij daarbij keek en wat hij met zijn gezicht en lichaam uitstraalde. De inhoud van zijn toespraak heeft maar een boodschap: wij zijn overwinnaars in het verleden en het heden en de NAVO daagt ons uit. Ik zag grote groepen militairen die als een man liepen te marcheren. De Russen als overwinnaars van Nazi Duitsland. De Russen als een volk.

Het beeld van mannelijkheid in Rusland lijkt zo heel anders dan bij ons in het Westen of toch niet?

Poetin laat zich graag zien als jager, paardrijder en ontbloot gespierd bovenlijf en met een zichtbaar kruisje om zijn nek. Hij heeft traditionele opvattingen over mannen en vrouwen. Hij is lid van de Russisch Orthodoxe kerk en ziet het veroordelen van homoseksualiteit, abortus en euthanasie als hele belangrijke kenmerken van het geloof. Mannelijkheid en religie een wonderlijke cocktail in de orthodoxe wereld. Ik heb me daar nooit echt niet verdiept maar Peter Ben Smit gelukkig wel.

Peter Ben Smit hoogleraar contextuele Bijbelinterpretatie schreef een interessant essay over mannelijkheid en religie. Zo toevallig dat ik na het zien van de Russische parade, dit artikel uit de Volzin trof. https://issuu.com/bduvakmedia/docs/volzin_5_2022/14 Volzin mei 2022.

Het essay gaf me weer wat troost en hoop maar hoe moet deze oorlog in godsnaam eindigen?

Killer Body

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik had afgelopen zondag weer een Alice in Wonderland ervaring. De deur die ik deze keer opende was de wereld van de bodybuilders en fitness. Zaterdag 8 december en zondag 9 december was er in het conferentie centrum Koningshof in Veldhoven het grootste krachtsportspektakel van de Benelux. Kampioenschappen bodybuiding, Bikini fitness, men’s physique, internationale drc cup powerlifting, njoya league finals en internationale calisthenics 2018. Vraag me niet wat het betekent maar het zijn allemaal krachtsporten waar mannen en vrouwen hun met bruine olie ingesmeerde en gespierde lichamen tonen. Lees verder →

Het lichaam bijna op

Geplaatst op door
9

Voor het eerst in mijn leven werd ik gebeld dat het einde nabij was.

Zijn ademhaling stokte meerdere keren 25 seconden. Best wonderlijk dat ik in mijn leven zo weinig met de dood ben geconfronteerd. Ik voel me dan ook een absolute leek. Mijn hele lichaam raakt in paniek en ik kan nog nauwelijks denken. ‘O ja de anderen bellen.’ Alsof alles zich vertraagt. Ik wil schreeuwen en huilen maar beheers me. Wat te doen? Schoenen aan, jas aan, sleutels, telefoon o waarom ben ik hier niet op voorbereid, ik weet toch dat dit gaat gebeuren. Lees verder →

Cranio

Geplaatst op door
3

sacraal

Een van mijn oud-studenten mailde me met de vraag of ik in april een lezing wilde geven. Ik antwoordde haar dat haar vraag op onvruchtbare bodem viel. Vertelde dat ik ziek was geweest en heel traag herstelde. Zij bood me een craniosacraal-behandeling aan. Dat was frappant aangezien ik aan het zoeken was hoe ik mijzelf nog beter kon ondersteunen en in die zoektocht was ik ook ‘craniosacraal’ tegengekomen. Ik bekeek diverse foto’s op internet om te zien aan wie ik me durfde toevertrouwen. En toen kwam haar aanbod, een craniosacraal-behandeling, gratis. Ik zei ja.

Op een koude morgen

Lees verder →

Leren van ons lichaam

Geplaatst op door
Beantwoorden

Labels

Na een lezing over Ik ben mijn verhaal, kwam er een jongen naar me toe die vertelde dat mijn verhaal hem had geraakt en dat hij autist was.

Ik heb daar lang over na moeten denken. Een belangrijk kenmerk van autisme is toch dat die mens zich moeilijk in kan leven in een ander? Hij was geraakt en we hebben zeker vijf minuten met elkaar gesproken. Waarom zei hij: ‘Ik ben autist?’ Ik zag een vriendelijke jongeman, die zich tot mij richtte en waarmee ik een fijn contact had. Lees verder →

Het zingende lichaam

Geplaatst op door
Beantwoorden

klooster Huissen

Als eerste vakantieweek heb ik gekozen, als een kind in een snoepwinkel, voor een week stemexpressie. Geen idee wat het was. Zal wel veel zingen zijn. Fijn om ruimte in mijn borstkas te hebben en plezier te voelen. Een hele goede manier om uit mijn werkhoofd te komen.

De week werd gegeven in mijn geliefde Dominicanenklooster in Huissen. Een geweldig resonerende ruimte. Mooie gangen met glas-in-lood-ramen waar het licht fantastisch doorheen komt. In het plafond vormen de bogen een gevoel van omhuld worden.

Hij gromt, humt en veegt

De reisleider was een grote man met een soepel lichaam en borstelige wenkbrauwen. Ik heb niet eerder een mens ontmoet die zo met zijn lichaam en stem kan bevestigen. Hij gromt, humt en veegt met zijn lange armen eindeloos over zijn lichaam. Met zijn stem, zijn toon met veel luid lachen geeft hij eindeloos toestemming. Toe maar, ga maar op reis, zing met open mond en verwonder je.

We hebben een meditatie-oefening met geluid gedaan. Knieën licht gebogen en dan maar op je eigen ritme bewegen. Hoofd goed rechtop, mond open en er geluid uit laten komen. Alle organen worden geschud, je hoofd wordt geschud, echt alles aan het lichaam trilt en schudt. Mijn nek deed de eerste dag goed zeer van dat hupsen en mijn rechterknie werd er ook niet blij van. De rest van het lichaam vond het fijn en het werk hupste makkelijk uit mijn hoofd.

Een verzonnen taal leren spreken

De laatste dag vond zelfs mijn nek het lekker. Zo soepel is ie in jaren niet geweest.
Naast veel hupsen heb ik geleerd om in een onbekende, verzonnen taal te spreken. Eerst alleen voor me uit en later tegen iemand anders die ook zijn/haar verzonnen taal sprak. Geinig dat ik veel mensen toch begreep.

Klooster 1Vijf dagen heb ik met min of meer open mond waar heel veel verschillende geluiden uitkwamen, rondgelopen en gespeeld. Ik heb geluiden gehoord die ik niet eerder hoorde. In het zingen ontstond er een meer in mij met zonlicht en wat boten erop. Waarschijnlijk was het er al, maar ik had het nooit gevoeld of gezien. Zo ruim zingen en luisteren naar wat zich aandient. Wat een feest.

Door: Liesbeth Woertman

Mijn Chinese meisjes

Geplaatst op door
1

massage

Ik kreeg een flyer in de bus dat er een nieuwe massagesalon bij mij in de buurt was geopend. Heerlijk. Ik ben altijd op zoek naar goede massages. Wat zeg ik, ik leef op massages! Nu ga ik wekelijks naar mijn Chinese meisjes.

Ik behoor tot de categorie ‘stijve hark’.

Mijn hele leven behoor ik tot de categorie ‘stijve hark’. Ik was zo’n meisje dat als laatste gekozen werd bij gymnastiek en nog geen bal kon raken. Als er een bal mijn richting uitkwam, dan draaide ik me angstig om. Dat gedrag leverde me hoon op van mijn klasgenootjes. Als we toestellen moesten doen, dan liet ik me tegen de bok aanvallen. Weer een beurt voorbij. Ik leed er niet zo onder. Wel was ik verbaasd dat andere kinderen zich makkelijker door het leven bewogen. Zij sprongen, klommen en hadden plezier.

Het feest kan beginnen!

Naast die onhandigheid, heb ik een beroep waardoor ik de hele dag achter een computer zit te werken. Ik schrijf stukjes, artikelen, bereid colleges voor en lees. Dat maakt dat mijn nek en schouders altijd als schokbeton aanvoelen. En nu heb ik de Chinese meisjes. Iedere week ben ik blij dat ik weer mag. ‘Goedemiddag’, zeggen we tegen elkaar en mij wordt een kamertje gewezen. Ik loop mee, kleed me uit en ga op de bank liggen. Het is er bloedheet. Het kamertje is klein en uiterst sober. Daar liggen vind ik al heerlijk. Warme olie op mijn huid en het feest gaat beginnen.

Uit mijn hoofd gaan

Het gaat er niet zachtzinnig aan toe. Ze knijpt, schudt en slaat. Als de massage bijna ten einde is, begin ik me ontspannen. Dankbaar steek ik mijn duimen op. ‘Jij hard vast’, zegt ze regelmatig en glimlacht. Ik probeer alleen haar handen te volgen en uit mijn hoofd te gaan. Nooit gelukt natuurlijk, maar ik blijf het proberen.

Door: Liesbeth Woertman