Op dit moment word ik omringd door mensen die ziek zijn. Lichamen die kwetsbaar zijn en door de griep helemaal van slag raken. Door veelvuldig overgeven kan de medicatie van het hart niet binnen blijven en slaat het hart op hol.
Onze handen houden elkaar vast
Een ander lichaam in mijn omgeving is met regelmaat de weg kwijt. Weet niet meer waar het toilet is of welke dag het vandaag is. Dat lichaam heeft pijn en krijgt heel veel verschillende medicijnen waarvan niemand weet wat die met elkaar uitvreten. En soms ineens is er helderheid.
Heel ontroerend dat mijn verjaardag toch onthouden is in het warrige hoofd. Ik ga naar hem toe om me te laten feliciteren omdat hij niet meer in staat is om naar mij te komen. Er is iets van een glim in zijn ogen, onze handen houden elkaar vast. Mijn laatste verjaardag die hij meemaakt.
Uur wachten op de ambulance
En vanmorgen werd ik gebeld dat mijn vader weer was gevallen. Hij is 91 jaar. Het duurde een uur voordat hij met een ambulance naar een ziekenhuis werd vervoerd. Blijkbaar is het druk. Het eenennegentig jarige lichaam is bijna op en valt al een poosje zomaar om.
Nee, het is niet vanzelfsprekend dat het lichaam iedere dag goed functioneert. Ook als je sport en gezond eet, kan er disfunctie optreden. Laten we de dagen vieren waarop het lichaam wel in harmonie is en doet wat we graag willen.
Door: Liesbeth Woertman.
Hoi Liesbeth,
Jij schrijft heftige en confronterend verhalen. Maar oh zo mooi in hun eenvoud en realisme. Je brengt me vaak aan het huilen van ontroering. Ook nu weer.
Ik heb mijn sportkleren aan om een stukje te gaan hardlopen. Ik heb maanden rust moeten houden, omdat ik een belangrijke zenuw in mijn linkerbeen overbelast had. Rust betekende ook maar kleine stukjes wandelen.
Nu kan ik sinds kort weer hardlopen, maar mijn lichaam laat ik voorzichtig weer wennen aan de inspanningen. Kwetsbaar inderdaad, maar tegelijkertijd ook sterk. Maar ik ben ook nog een beetje jong.
Dank je wel voor je lieve verhalen.
Met vriendelijke groet,
Raeven
Dankjewel voor je mooie reactie. Het is voor mij troostend dat mijn verhalen resoneren. Gehoord en gezien worden en de ervaring van een ander mens horen en zien, houdt het leven stromend. Het is een goede manier om elkaar te bemoedigen op ons pad.