Mijn vriendin en ik zijn afgelopen maanden bezig geweest met het krijgen van een puppy. Ongeveer vijf maanden geleden hoorden wij dat een prachtige boston terriër uit Duitsland, die met haar knappe voorkomen meerdere prijzen op internationale hondenshows in de wacht had gesleept, in blijde verwachting was van zeven pups.Wij waren er als de kippen bij om ons door de selectie gegadigden te worstelen, in de hoop een pup mee te krijgen.
De fokker had niet gelogen, het was inderdaad een prachtige hond en wij hoorden dat de vader van de beestjes zeker niet voor mama onder deed. Dolblij waren wij toen bleek dat wij bij de gelukkigen hoorden die een pup zouden krijgen. Het wachten kon beginnen en de voorbereidingen thuis werden in gang gezet.
Slechts 4 levensvatbaar
Een tweede echo kort voor de bevalling wees uit dat van de zeven hondjes, slechts vier levensvatbaar in de baarmoeder bivakkeerden. Wij begonnen ons zorgen te maken. Op 14 november 2012 zagen drie pups het levenslicht. De vierde bleek ergens voor de bevalling overleden te zijn en enkele minuten later zou ook pup nummer drie komen te overlijden.
Er was nog een klein ventje over, en een meisje die wij thuis al de naam Elvi hadden gegeven. De berichtgeving over de grote puppensterfte had ons echter al doen twijfelen over de gezondheid van de kleintjes en drie weken nadat de puppen het levenslicht hadden gezien, bleek ook onze Elvi niet helemaal in orde. Ondanks haar prachtige snoetje en perfect ‘getekende’ lichaam (ongetwijfeld een prijzentrekker op menig hondenshow) zagen wij af van haar komst.
Gesnurk en vieze scheten geen bezwaar.
Kort daarna werden wij geattendeerd op een nestje in België. Het ging hierbij niet om een prijzenwinnaar. Sterker nog, er bleek geen stamboom of vader aanwezig te zijn. Wél aanwezig waren zes volwassen boston terriërs, één hazewindhond, drie katten, twee mensenkinderen en zeven ongelooflijk gezonde, springende pups. Wij waren op slag verliefd op degene met een hangoortje, een rare vlek midden op haar hoofd en een biggenstaartje. Wij waren op slag verliefd op haar gesnurk en de vieze scheten die ze liet. Wij waren op slag verliefd op onze Chloé.
En verliefd zijn we nog altijd.
Matthijs Nijboer