Spiegeltje, spiegeltje, mag ik een scheet laten?

Spiegel

Als ik ‘s ochtends in mijn ondergoed voor de spiegel sta en mij afvraag wat ik ga aantrekken, dan is dat vaak een heel gevecht. Wat voor een afspraken heb ik vandaag? Wat doen zij? Wat moet ik uitstralen? Wat zullen ze wel niet van mij denken als ik gewoon in mijn oude kloffie zou arriveren? Ik trek mijn kast open en ik kies voor die vuurrode jurk die mij zo goed staat. Voordat ik mijn huis verlaat steek ik zorgvuldig mijn haar omhoog met schuifspeldjes, smeer mascara, blush , en rode lippenstift op mijn gezicht en spuit royaal parfum in mijn nek. Tenslotte bekijk ik de rimpels in mijn gezicht die daar een paar jaar geleden nog niet zaten, maar tegelijkertijd met die putten in mijn billen en dat vetrandje op mijn buik hun entrée maakten.

Wat als ik nu een scheet zou laten?

Op het moment dat ik eindelijk bij mijn afspraak arriveer straal ik kracht uit. Geen hond die weet dat ik vanochtend een half uur voor mijn kast heb gestaan, en nog eens 20 minuten voor de spiegel. Het ontgaat alle aanwezigen dat ik onzeker ben. De man die tegenover mij zit draagt een driedelig pak en zijn stropdas zit zo strak dat hij bijna lijkt te stikken. Hij praat zeer beschaafd Nederlands en hij drinkt netjes zijn kopje koffie zoals het hoort. Alle handelingen gaan volgens het systeem wat onze samenleving heeft ontwikkeld en wat we met z’n allen keurig in stand houden.

Maar waarom hebben we onszelf dit keurslijf laten aanmeten of aan laten praten? Als ik nu een scheet zou laten, wat eigenlijk heel natuurlijk zou zijn, zou die tegenover mij zit, zou hij mij dan wegsturen en geen zaken meer willen doen? Stel dat ik toch in mijn oude kloffie was gekomen wat had hij dan van mij gedacht? In principe ben ik dan nog steeds dezelfde ik. Waar letten we op bij elkaar? Kijken we alleen maar naar elkaars buitenkant?

De prijs van zelfacceptatie is hoog

Diezelfde dag ben ik ‘s avonds in de sportschool, waar ik heen ga om mijn lijf slank en gezond te houden, hier vind ik de Elle op de leestafel. Ik sla het magazine open en mijn oog valt op een artikel van psycholoog, hoogleraar en schrijfster van 2 boeken Liesbeth Woertman. Ze heeft net haar tweede boek uitgebracht; Psychologie van het uiterlijk. Het raakt mij hoe zij omschrijft hoe mensen naar zichzelf kijken en wat men over heeft om geaccepteerd te worden.

We laten in ons snijden, in ons spuiten en we smeren ons suf met dure crèmes. De prijs van zelfacceptatie is hoog! We willen blijkbaar liever slank zijn dan slim, liever mooi zijn dan gezond, liever rimpelloos zijn dan lief gevonden worden door onze naasten, en tenslotte willen we liever tien kilo afvallen dan een salarisverhoging. Waar gaat het heen met de wereld denk ik? Waarom doen we hier allemaal, in meer of mindere mate, aan mee? Ik betrap mezelf erop, hypocriet als ik ben, dat ik precies hetzelfde doe.

Als ik mezelf zeker en mooi wil voelen, moet dat dus ook mogelijk moeten zijn zonder dat masker van make-up, mijn mooie rode jurk, de shiny lipgloss en mijn gave zwarte hoge hakken. Maar wat blijft er dan over van mij? Ik sla de Elle dicht en besluit dat ik het boek moet hebben, om voor eens en voor altijd af te rekenen met deze belemmerende overtuigingen.

Door: Isabelle Plasmeyer

Psychologie van het Uiterlijk

5 gedachten over “Spiegeltje, spiegeltje, mag ik een scheet laten?

  1. Leuk artikel; schrijf jij maar een boek!

    Iedereen wil meer of minder geaccepteerd worden, geliefd zijn.
    Ik ben alleen bang dat je met je zwarte hoge hakken en rode jurkje de standaard weer een stuk verhoogd hebt … 😉

  2. Tja, we zijn een beschaafd ras geworden, dus wassen we ons, kammen onze haren, kleden ons en maken ons op..Geuren ons met bloemenlucht en kruiden en niet met het zweet onder onze armen….. Scheten en boeren laten lijkt me ook wat dierlijk.. We zitten tenslotte ook niet meer aan elkaars konten te ruiken…en met elkaar in het openbaar te paren . En als we zaken willen doen en onze hersens moeten gebruiken idem dito.
    Het heeft wèl een tijdje geduurd voordat het zovèr was….En er zullen er nog wel wat rondlopen die nog niet zo vèr gekomen zijn….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

een × 2 =