Tag archieven: moeders mooiste

Een mooi gesprek

Geplaatst op door
Beantwoorden

student 2

Ik had weer eens ja gezegd tegen twee vwo-scholieren die bezig zijn met een profielwerkstuk over schoonheid. Een keurige en vriendelijke mail hadden ze me gestuurd en we spraken een interview af van een half uur. Zij zouden zich goed voorbereiden.

Op de afgesproken dag klopten ze bescheiden aan mijn deur. Mogen we binnenkomen, wij zijn de meisjes van het interview. ‘Uiteraard kom binnen’ en ik zag een wat kleiner meisjes met mooi krullend haar en open ogen en een iets langer meisje wat schuchterder met een vriendelijke glimlach. Het bleken zussen te zijn. Razendsnel haalden ze hun laptop te voorschijn, nadat ze gevraagd hadden of ze mee mochten schrijven en er werd al snel besloten dat de kleinste zou typen.

Haar vingers vonden moeiteloos de letters op het toetsenbord

Nu bleek zij ook de vragen op haar laptop te hebben en ze stak van wal. Terwijl ze haar vragen stelde en mij aankeek, vonden haar vingers moeiteloos de letters op het toetsenbord. Ik had zelden een jong meisje zo snel zien typen en geconcentreerd vragen horen stellen als zij. Ik maakte haar een compliment en ze vertelde dat ze thuis ‘de secretaresse’ werd genoemd.

Mogen we een laatste vraag stellen?

Waarom heet uw boek uit 2003 Moeders Mooiste? Waarom onderzoekt u het lichaamsbeeld? Waarom, en dat was toch echt hun meest prangende vraag, willen meisjes een cosmetische operatie? We spraken over geliefd worden door je ouders en vrienden, over onzekerheid en zelfvertrouwen. Nog drie minuten mevrouw, mogen we nog een laatste vraag stellen?

Het was een mooi gesprek. Zij kregen energie van mij en ik van hen. Wat een prachtige meiden, wat een energie en intellect, zat hier aan tafel. Mijn hoop op de toekomst.

Door: Liesbeth Woertman

 

PS. De vrouw op de foto is niet één van de meiden.

De invloed van onze blik

Geplaatst op door
5

Teddy

Voor een vak dat ik volgde over seksualiteit en relaties las ik het boek ´Moeders Mooiste´ van Liesbeth Woertman. Daarin stond een stuk over de totstandkoming van een lichaamsbeeld. Een klein kind heeft nog niet een vaste afbakening van het lichaam. Hij of zij ís het lichaam, maar is tegelijkertijd ook dát, waar het kind op dat moment contact mee heeft. Pas door herhaaldelijk contact met anderen kan een kind leren dat het een ‘ik’ is en los van anderen een lichaamsbeeld ontwikkelen.

Nu ben ik zelf twee dagen geleden tante geworden, mijn broer en zijn vriendin hebben een dochtertje gekregen. En toen wij op bezoek gingen, moest ik terugdenken aan dat stuk uit het boek. Zo´n baby´tje van nog geen dag oud, wat gaat daarin om? Misschien voelt zij wel wat er anders is dan de dag ervoor: hoe de lucht voelt aan haar huid, dat er ineens zoveel licht is en dat de stemmen zo anders klinken. Maar waar zij op dat moment nog geen idee van heeft, is zichzelf als mens, als ‘ik’.

Het enige wat haar tot volledig mensje maakte, met een lichaam, waren onze blikken, de blikken van de omstanders. Ik had er nooit bij stilgestaan dat wij met onze blik zoveel invloed hebben op elkaars zijn.

Door: Liesbeth Gerritsen