Liesbeth Woertman in de schoolbanken…

In de loop van het derde levensjaar kan een kind ‘ik’ en ‘jij’ uit elkaar houden. Mijn moeder vertelde mij daarover het volgende verhaal. Mijn oma stoorde zich aan het feit dat ik als driejarig kind ‘jij’ zei tegen mijn moeder. ‘Dat is zeer onbeleefd en dat mag niet. Liesbeth, jij moet “u” zeggen tegen je moeder.’

Verschillende weken siste mijn oma dit tegen mij en op een dag ‘begreep’ ik wat ze bedoelde. Mijn moeder was boven en ik stond beneden aan de trap. ‘U … uuutje … ben je boven?’ Het leren onderscheiden van ik en de ander, van ‘ik’ en ‘jij’ is een belangrijke stap in de ontwikkeling van een kind. Door ‘ik’ te zeggen kan een kind zich afgrenzen van iemand anders.

Het is lastig voor een kind om het spel direct te doorzien. Dat komt omdat ‘ik’ en ‘jij’ veranderen, afhankelijk van het perspectief van de spreker. Verwarrend is ook dat heel veel verschillende mensen ‘ik’ en ‘jij’ zijn, zoals ik met het voorbeeld heb proberen duidelijk te maken.

Het bovenstaande fragment komt uit ‘Psychologie van het Uiterlijk’. Geschreven door professor Liesbeth Woertman. Vanaf vrijdag 25 januari te koop in de boekhandel!