Adriaan van Dis schreef een nieuw boek waarin de huishoudster van zijn grootvader een centrale rol speelt. In een interview in Trouw zegt van Dis het zo:
“De aanraking is misschien wel, hoe vreemd het ook klinkt, het allerbelangrijkste. Ik ben altijd voor korte en krachtige titels, maar toen kwam ik een dichtregel van Adriaan Roland Holst tegen: ‘Diep woelt in hen ’t onzegbare verlangen / naar zachtheid, warm omhelzen en de lange / strelingen van een vrouw die spraakloos mint.’ Misschien klinkt het aanstellerig, maar als ik ergens behoefte aan heb, is het wel aan zachtheid en een warm omhelzen. Ik geloof dat we er allemaal een beetje naar verlangen.”
Ik zou zeggen laat “een beetje “maar weg en ik vind het helemaal niet raar klinken dat aanraking het belangrijkste is. Aangeraakt worden is voor baby’s van levensbelang zoals ik onder ander beschreef in Psychologie van het uiterlijk. Hoe ons lichaamsbeeld ontstaat.
In de grond verlangen alle mensen ernaar om gezien te worden. De aanrakingen, blikken en woorden van de ander maken ons tot wie we zijn. Op pagina 23 schrijf ik: “Door liefdevolle aanraking leert een pasgeboren baby dat hij welkom is op de wereld. We worden in de wereld geworpen, zoals Heidegger het zo mooi uitdrukt. Dan maakt het nogal uit of we opgevangen worden door uitreikende handen en armen, of wat afwezig in een wiegje worden gelegd”.
De cosmetische industrie zou nooit zo kunnen bloeien als we allemaal liefdevol waren ontvangen. Hoeveel mensen durven hun verlangen naar aangeraakt worden, geraakt worden te voelen en daar uiting aan te geven? Gestreeld, belangenloos gestreeld worden en je daarin bemind voelen…… ik voel me al helemaal smelten.
Ik verheug me op het lezen van dit boek en neem vandaag de zachtheid van de dichtregels mee.
