Stilte na de storm. Gisteren heb ik de Rutgerslezing mogen geven in het schitterende Oude Postkantoor in Utrecht. Een artikel over de lezing verscheen die morgen in Trouw. De titel van het Trouw artikel was ‘Selfies helpen uw seksleven om zeep’. Koppen worden in een krant door iemand anders gemaakt dan de interviewer. Ik begrijp dat die titel smeuïg is en lezers moet aantrekken, maar ik vind het meer dan jammer.
In de lezing gebruik ik het maken van een foto van jezelf als metafoor voor onze tijd. Onze nadruk op transparantie en tentoonstellingsdwang is wijdverbreid. Ik hou een pleidooi voor aandacht en traagheid, omdat relaties daarvan gaan bloeien. Een partner is niet om te hebben, maar om mee te zijn. Weken ben ik met de voorbereiding en het schrijven van de lezing bezig geweest.

De eerste mail om 6 uur in de ochtend

De eerste mail die ik na het verschijnen van het artikel van een mij onbekende mevrouw kreeg: “Dank voor de heldere boodschap, ik hoop dat velen hier hun voordeel mee doen of beter dat velen hun partner hiermee nabijer komen. Liefde is kostbaar. Veel plezier vandaag.”

Vroeg in de morgen, even na zessen, had deze mevrouw de moeite genomen mij deze mail te sturen. Ik voelde haar briefje als een zegening. Ik heb de lezing gegeven zonder plaatjes, zonder beelden. Ik heb een verhaal verteld. Jammer genoeg lukte het niet om het uit mijn hoofd te doen, daarvoor was ik te verkouden.

De mooie ruimte, de hartelijke mensen van de Rutgers en het publiek, de goede techniek, Tarik de moderator en Cammie die een fijne act deed, maakte de middag tot een feest van verbinding.