Juni is bij ons verjaardagsmaand. Barend en Andreas mijn zonen zijn jarig, mijn moeder en mijn man Barend. We vierden die verjaardagen corona proof in kleine kring. Deze foto is van Barends verjaardag. Hij wilde graag dat de vrienden een gedicht of verhaal zouden meenemen en voordragen. Aldus geschiedde. Met af en toe een bezorgde blik naar boven als de wolken zich dreigend toonde, konden we, met af en toe de luifel naar beneden, toch in de tuin blijven.
De een haalde herinneringen op aan hun 42 jarige vriendschap, de andere vriend had een haiku gemaakt en er werd gezongen. De kleinkinderen hadden een mooie kaart voor opa getekend en huppelden ook nog even langs. Zijn 91 jarige moeder had een prachtige tekst geschreven aan haar innig geliefde zoon waardoor de anderen allemaal jaloers waren geworden. Heerlijk om een moeder te hebben die je aanspreekt met mijn innig geliefde eerstgeborene.
We genoten van ons intieme samen zijn en wisselden verhalen uit over onze kantelpunten.
Zondagmorgen werd mijn interview met Annemiek Schrijver in De Verwondering herhaald. We hadden zelf niet gekeken. Op een gegeven moment stroomden de berichtjes binnen via Facebook, Linkedin, mijn mailadres van de UU en via mijn website. Onbekende mensen schreven me dat ze geraakt waren en vertelde ook aan mij stukjes van hun geschiedenis. Oud studenten haalden herinneringen op. Sommigen mensen vroegen om advies of hulp.
Wat is het toch belangrijk om open te zijn en je verhaal aan elkaar te vertellen met hoogte en dieptepunten en dat je verhaal dan empatisch ontvangen wordt. Het grootste cadeau aan elkaar, zomaar of omdat je jarig bent.
