Ooievaars op hun nest en ons gebrek aan zelfvertrouwen

Als je goed kijkt, zie je een ooievaar op een schoorsteen. Aan de rechterkant van de straat op het vijfde dak zit al jaren een ooievaarsnest. Ieder jaar komen de ooievaars terug naar Wijk bij Duurstede om op dit huis hun nest weer te bewonen. Ontroerend volgen we de verrichtingen van het ooievaarspaar tijdens onze avondwandelingen. Met alle zorg en aandacht worden de jongen verzorgd en gevoerd. Ieder jaar zijn we blij dat de ooievaars er weer zijn.

Was ons mensenleven maar zo eenvoudig. Wij tobben wat af. Is deze partner wel de juiste voor mij? Wil ik wel of geen kinderen? Kan ik werk en moederschap en een liefdesleven combineren? Ben ik wel goed genoeg en hoe hou ik al die verschillende rollen bij elkaar?

Ik las het boek van collega auteur Frederike Mewe Goed zoals je bent. De psychologie van zelfvertrouwen. Aan verwachtingen willen doen, je niet goed genoeg voelen, je vergelijken met anderen en dan hebben we het nog niet gehad over de innerlijke criticus die de hele dag commentaar levert. Mewe beschrijft het helder in haar boek en probeert in het tweede deel van het boek ons te verleiden om milder naar onszelf te kijken en ons minder aan te trekken van andere mensen.

Daar hebben de ooievaars allemaal geen last van. Zij doen wat ze doen moeten en proberen dat zo goed mogelijk te doen van binnenuit zonder zich te vergelijken met anderen. Ze hebben ook maar een taak per seizoen dat is misschien voor ons ook wel een goed idee. Niet alles willen, maar keuzes maken in verschillende stadia van je leven.

Het woord zelfvertrouwen vertelt het ons ook. Zelf de maatstaf van je leven durven zijn. Dat leren we door trouw te zijn aan ons zelf. Betrouwbaar wordt je door te leren van je fouten, door negatieve en verdrietige ervaringen die je te boven bent gekomen. Door te struikelen en te vallen en weer opstaan. We weten echt wel wat goed voor ons is.

We lopen langzaam door en kijken nog een keer om naar de ooievaars en gaan verder naar de rivier. Zij heeft ook veel te vertellen.

Laten we kinderen helpen om van hun fouten te leren. Dat geeft zelfvertrouwen

Zoals de meesten van jullie wel weten, zijn mijn kleinkinderen half Spaans, half Nederlands en gaan ze met regelmaat naar hun Spaanse familie. Naar mijn idee hebben ze het beste van beide werelden. Het nabije familiegevoel van de Spanjaarden, het heerlijke klimaat en de zee, zodat ze surfen en duiken leren en de wisseling van de seizoenen in Nederland, hun vriendjes, op de fiets naar school en de vrijheid hier. Spelenderwijs groeien ze tweetalig op. En ze hebben het onuitsprekelijk geluk dat ze grootouders hebben die altijd blij zijn om hen te zien, mede omdat het niet vanzelfsprekend is in welk land ze wonen en omdat het hele fijne kinderen zijn.

Hier zit mijn kleinzoon peinzend over de zee te staren. Ontroerende leeftijd, 11 jaar en al helemaal iemand op zichzelf, hij kan al veel en staat nog volop open voor het onbekende en het nieuwe. Zijn lichaam begint te veranderen en dat valt me vooral op als ze een paar weken in Spanje zijn geweest. Iedere keer lijkt hij weer gegroeid.

Gisteren zat hij een spelletje te spelen en ineens zei hij tegen me Oma Lies ik moet mamma even bellen, want ik voel me heel slecht. Ik heb per ongeluk iets gekocht. Iets wat ik helemaal niet wil hebben en nu kan ik er niet van af. Hij haalde tien euro uit zijn spaarpot om aan zijn moeder te geven. Hij zat er erg mee en het raakte me dat hij zo in wanhoop uit kon roepen Ik voel me nu heel slecht. Tegelijkertijd was ik trots op hem dat hij direct handelde om zijn fout ongedaan te maken en dat zei ik hem ook. Het leek hem iets te verlichten.

ik heb niet het idee dat ik vroeger van mijn fouten kon leren. Er was direct straf en afwijzing en dat geldt waarschijnlijk ook nu nog voor veel kinderen, terwijl het de enige manier is om te leren. Laten we als volwassenen in welke rol dan ook, kinderen helpen om te leren van hun fouten. Laten we hun gevoel leren benoemen en hen ruimte geven om het weer goed te maken, dat geeft zelfvertrouwen.

Zelfbeeld

Liesbeth met Anna Nooshin over zelfbeeld

De tweede aflevering van het programma van Anna Nooshin Mooier wordt het niet ging over zelfbeeld. Dat blijft toch een interessant onderwerp. Want wat is dat een zelfbeeld?

Nienke Vulink die werkt met mensen die een heel negatief lichaamsbeeld hebben, terwijl ze niet lelijk zijn, Body Dysmorphic Disorder genoemd, beperkt het woord zelfbeeld liever tot lichaamsbeeld en daar is iets voor te zeggen.

We worden geboren zonder zelfbeeld. Het zelfbeeld is een optelsom van de ervaringen die we hebben met andere mensen.Als je je als baby gekoesterd en omarmd voelt dan ontwikkel je een positief zelfbeeld. Voor zover mijn kennis reikt is zelfbeeld het beeld dat andere mensen van je hebben.

Laura van der Aa vertelde dat uit onderzoek blijkt dat HOE mensen denken over hun uiterlijk de beste voorspeller is voor zelfvertrouwen.

Het blijf toch complex omdat we o.a. door het gebruik van het woord ik, iedere dag het gevoel hebben, dat we een zelf zijn. We hebben een lichaam en we zijn een lichaam dat is helder, maar een zelf???

zelfvertrouwen is niet te koop

mijn kleindochter als engel

Misschien ben ik naïef maar ik was verbaasd om te lezen dat cosmetische klinieken adverteren met de slogan Zelfvertrouwen te koop. Op dit moment zijn er twee programma’s over cosmetische chirurgie op de buis. Wat een treurigheid. Wat een verkooppraatjes. Dan zit je daar met je perfecte uiterlijk alleen te wezen op de bank. En dan? Nee zelfvertrouwen is niet te koop.

Schoonheid wordt versmald tot meten. Een millimeter verschil tussen beide oren en de presentatrice vervalt tot droefenis. In het andere programma krijgt iemand uitgebreid gratis reclame voor haar praktijken. We zien een jongen van 22 die al van alles aan zijn gezicht heeft laten doen bil implantaten passen. De eigenaresse heeft ook van alles aan zichzelf laten polijsten en verplicht haar personeel tot hetzelfde. Een medewerkster moest 20 kg afvallen anders werd haar contract niet verlengd. O jee een ander had rimpels in haar gezicht. Direct liggen en botox laten spuiten.

Gelukkig moest de jongen nog even overleggen met zijn moeder want die vond het maar niks.

Zelfvertrouwen is niet te koop. Zelfvertrouwen ontwikkelen we door te oefenen, door angsten aan te kijken en daar iets mee doen.Door verdriet te voelen en te ervaren dat we dat aankunnen. Nieuwe ervaringen op doen en ontdekken dat je iets durft en kan. Dat kan een nieuwe vaardigheid zijn, zoals een taal leren maar ook iets emotioneels. Zelf vertrouwen heeft ook te maken met trouw zijn aan jezelf, je waarden willen leven, om jou te durven zijn. Zelfvertrouwen bouw je op door je te verbinden met andere mensen, fouten te maken en lief te hebben.

Schoonheid is het samengaan van het ware, het schone en het goede en de stomme verwondering als je ermee in aanraking komt. Dollen met je (klein)kinderen en hen helpen zelfvertrouwen te ontwikkelen door hun gezicht te lezen en jouw gezicht te laten zien. De ene dag een engel spelen en een dag daarna een boef.

Zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid

Zelfverzekerdheid
Zelfverzekerdheid of is het zelfvertrouwen?

 

Het zelfvertrouwen onder Amerikaanse studenten schijnt torenhoog te zijn. Maar gaat het wel om zelfvertrouwen of is er meer zelfverzekerdheid gemeten?

Zelfverzekerdheid of zelfvertrouwen?

Het lijkt erop dat als je zegt, dat iemand zelfvertrouwen heeft, dat hij/zij zeker is, weet wat ie kan en op zichzelf kan bouwen. Dat klopt. Maar zelfvertrouwen heeft naar mijn idee meer te maken met je geliefd te weten. Zelfvertrouwen komt voort uit je gezien weten en voelen door anderen die om je geven en je bevestigen. Een veilige hechting geeft basis. Zelfvertrouwen is jezelf vertrouwen en weten dat anderen van je houden en als het nodig is dat zij je helpen. Je staat er niet alleen voor. Je voelt het in je basis, in je buik.

Zelfvertrouwen

Zelfverzekerd zijn, lijkt een houding die voortvloeit uit zelfvertrouwen. Tenminste dat dacht ik tot dit weekend. Het kwam door een vraag. We zaten in de tuin en de zon scheen al volop. Het was rustig en we hadden zo’n zondagmorgengesprek. Mijn man vroeg: “Weet jij het verschil tussen zelfvertrouwen en zelfverzekerd zijn?”. Ik begon direct een betoog dat ongeveer zo ging zoals ik het hierboven beschreef, maar ik werd emotioneel bij het laatste zinnetje. Je voelt het in je buik. Je durft erop te vertrouwen dat anderen er voor je zijn.
Ineens begreep ik dat zelfverzekerd zijn iets anders is.

Zelfverzekerde mensen

Zelfverzekerde mensen weten ook wat ze kunnen en wat ze waard zijn, maar gaan ervan uit dat ze het alleen moeten doen. Ze stralen ook uit “ Ik heb niemand nodig.’ Ik kan het alleen wel af. Dat weet je met je hoofd. Daar zag ik ineens iets eenzaams in, omdat het gevoel van je gedragen te weten, ontbrak.

Dankbaar keek ik hem aan. Blij met deze vraag op de vroege ochtend en het nieuw verworven inzicht.

Door: Liesbeth Woertman.