Als je goed kijkt, zie je een ooievaar op een schoorsteen. Aan de rechterkant van de straat op het vijfde dak zit al jaren een ooievaarsnest. Ieder jaar komen de ooievaars terug naar Wijk bij Duurstede om op dit huis hun nest weer te bewonen. Ontroerend volgen we de verrichtingen van het ooievaarspaar tijdens onze avondwandelingen. Met alle zorg en aandacht worden de jongen verzorgd en gevoerd. Ieder jaar zijn we blij dat de ooievaars er weer zijn.

Was ons mensenleven maar zo eenvoudig. Wij tobben wat af. Is deze partner wel de juiste voor mij? Wil ik wel of geen kinderen? Kan ik werk en moederschap en een liefdesleven combineren? Ben ik wel goed genoeg en hoe hou ik al die verschillende rollen bij elkaar?

Ik las het boek van collega auteur Frederike Mewe Goed zoals je bent. De psychologie van zelfvertrouwen. Aan verwachtingen willen doen, je niet goed genoeg voelen, je vergelijken met anderen en dan hebben we het nog niet gehad over de innerlijke criticus die de hele dag commentaar levert. Mewe beschrijft het helder in haar boek en probeert in het tweede deel van het boek ons te verleiden om milder naar onszelf te kijken en ons minder aan te trekken van andere mensen.

Daar hebben de ooievaars allemaal geen last van. Zij doen wat ze doen moeten en proberen dat zo goed mogelijk te doen van binnenuit zonder zich te vergelijken met anderen. Ze hebben ook maar een taak per seizoen dat is misschien voor ons ook wel een goed idee. Niet alles willen, maar keuzes maken in verschillende stadia van je leven.

Het woord zelfvertrouwen vertelt het ons ook. Zelf de maatstaf van je leven durven zijn. Dat leren we door trouw te zijn aan ons zelf. Betrouwbaar wordt je door te leren van je fouten, door negatieve en verdrietige ervaringen die je te boven bent gekomen. Door te struikelen en te vallen en weer opstaan. We weten echt wel wat goed voor ons is.

We lopen langzaam door en kijken nog een keer om naar de ooievaars en gaan verder naar de rivier. Zij heeft ook veel te vertellen.