Driedaagse workshop Ik en de ander

Van 7 tot en met 9 april a.s. geven Pete Pronk, verhalenverteller en stemcoach, en ik een driedaagse workshop. Het thema is onze verbondenheid met anderen, ik en de ander. Jij die mij ik maakt, zo kan ik het ook zeggen.

Ons individuele lijf is geen instrument, geen ding, maar een levend organisme dat in wisselwerking staat met andere levende organismen. De belangrijkste intieme relatie die we hebben, is die met ons eigen lichaam. Een goede afstemming op je lijf maakt een intieme relatie met een ander mogelijk.

We gaan deze dagen in ons lijf zakken, maken contact, voelen wat er is. We gaan zingen. Elkaar uitnodigen om aanwezig te zijn en in verbinding. Naar elkaar luisteren en antwoord geven in open ontmoetingen. Misschien dat er iets nieuws kan ontstaan en we ons opnieuw in verbinding voelen met andere mensen, de dieren, de natuur en de wereld.

Mijn laatste boek, waarvan het portret van Dora door Picasso, mijn omslag siert, heeft als titel Wie ben ik als niemand kijkt? De titel van deze driedaagse ik en de ander zou ook kunnen luiden wie ben ik in relatie tot een ander? Wie ben ik, als jij mij ziet? Als ik jou zie?

Ga mee op reis en laat je raken, zodat er iets nieuws kan ontstaan.

Programma (kloosterhuissen.nl)

Van de zomer geven we zelfs een vijfdaagse. Ook daarvoor kun je je al inschrijven.

Het wonder van een groep

Thuisgekomen na een prachtige driedaagse over ik en de ander en het lichaam samen met Pete Pronk. Deze foto is gemaakt in de Sjoel die zich bevindt op de zolder van het klooster in Huissen. Een grote ruimte waarin we met zijn achttienen drie dagen in stilte zijn geweest, teksten hebben gelezen, aanrakingsoefeningen hebben gedaan, geschreeuwd, gelachen en gestreeld.

18 onbekenden die aan het durfden om deze reis met elkaar te maken. Zeldzaam bijzonder om mee te maken hoe snel er vertrouwen ontstond. Zeldzaam bijzonder om mee te maken en onderdeel te zijn van een groter geheel en toch mij te blijven.

Plezier en gemak, angst en moed, zwijgen en spreken, mannelijk en vrouwelijk, kind en volwassene, taal en stilte, beweging en rust en dan ben ik vast nog tegenstellingen vergeten, transformeerden zich tot eenheid. We konden de paradoxen leven.

In de groep mooie momenten van inzichten en nieuwe vragen die ontstonden. De grond waarop we stonden, had haar dragende invloed waardoor wijsheid vrij kon stromen. Op eeuwen van stilte, gebed en reflectie mochten we verder bouwen.

Grote dank aan de gastvrijheid van de mensen van het klooster die dit mede mogelijk maken.

Ik ben thuisgekomen.