Zaterdagmiddag is er een inspiratiemiddag geweest in het Graalhuis in Utrecht. Negen heel verschillende vrouwen die de tijd en aandacht namen om aan de slag te gaan met innerlijke schoonheid. Ik weet niet precies wat ik bedoel met innerlijke schoonheid maar het heeft iets te maken met verbinding, traagheid en meerstemmigheid.

ik koos daarvoor twee briljante schrijfsters Andreas Burnier en Clarice Lispector omdat zij mij zo inspireren. Andreas door haar moedige romans over mannelijkheid en vrouwelijkheid en haar essays over mystiek en Clarice omdat zij mij wijst op het uitdrukkingsloze, de witregel. Twee moedige vrouwen die tegen hun tijdsgeest ingingen en trouw bleven aan hun eigen zoektocht.

En het was interessant dat Lispector onbekend was bij de deelnemende vrouwen en ook Burnier was geen grote bekende en toch resoneerde er blijkbaar iets in de aankondiging waardoor de vrouwen op deze inspiratiemiddag waren afgekomen.

Negen onbekende vrouwen in een kring. We stelden ons aan elkaar voor door al onze rollen en stemmen te noemen die deel uitmaken van onze identiteit. Ik begon met: ik ben een grootmoeder, moeder, dochter, zus, witte vrouw, geleerde, ridder, vriendin, geliefde, buurvrouw, schrijfster, onhandige…………… ik weet niet eens meer precies wat ik allemaal opnoemde. Maar de andere vrouwen sloten mooi aan en het gaf een wat breder beeld dan alleen het noemen van je naam.

Daarna schetste ik in vogelvlucht de levens van Andreas en Clarice. Joodse vrouwen met meerdere namen, schrijfsters, academisch geschoold, trouw aan dromen en goede denkers en voelers.

De hoogtepunten van de middag was het langzaam lezen van tekstfragmenten, voorgelezen door verschillende vrouwen, dezelfde tekst soms drie keer, zodat de woorden konden resoneren in ons binnenste. Wat raakt je? Wat neem je mee?

Ik nam mee uit deze inspiratiemiddag een gevuld hart en een gevoed lichaam en een diepe dankbaarheid dat het mogelijk is om met negen onbekende vrouwen zo’n openheid en verbinding te ervaren, geïnspireerd op de onafgebroken ademhaling van de wereld dat wij horen en aanduiden met stilte.

Via iets of iemand anders afdalen in jezelf, het blijft een mysterie.