Op dit moment doe ik mee aan een retraite in mijn geliefde klooster in Huissen over de zoektocht naar de ziel, gegeven door Pauline Weseman.
Hierbij een foto waar ik aan het zoeken ben naar iets, een voorwerp, een beeld dat uitdrukt waar ik op dit moment mee bezig ben.
Een strakblauwe lucht, een open veld waar het gemaaide gras tot hooi is verworden, warmte en geluiden van mensen in en aan het meer. Ik probeer open te kijken. Me te laten verrassen, goed te voelen en te kijken wat mijn aandacht trekt. Uiteindelijk neem ik een grashalm, met acht aren eraan waar een zweem paars te zijn is mee en een gele, dorre halm, een stokje, met een klein stokje gebogen eraan. Een mooi symbool van groei en bloei en verval en het besef dat het verval nog dient als voedsel voor dieren. En dat dit een een levenslang proces is van geboorte tot aan onze dood.
Ik weet niet wat een ziel is maar ik weet heel goed hoe het voelt om bezield te zijn. Dat er zomaar een inzicht, een gedachte in je opkomt die je hele lichaam verwarmt en je doodstil doet staan en je leven voorgoed verandert. Een voorbeeld is dat ik op 13 jarige leeftijd van de wc afkwam en weer terug in de huiskamer waar mijn vier broers en vader en moeder zaten en ik de gedachte kreeg “iedereen denkt nu iets anders” en die gedachte verlamde me van schrik en deed mijn wereld van samen, extreem kantelen.
Veel meer van dit soort invallen zou ik kunnen vertellen maar dat komt nog wel. Steeds hebben we opnieuw te beginnen in een nieuwe onbekende wereld dat is een van de inzichten die ik deze dagen opdoe maar nu zit ik met de vraag “waar komen die invallen vandaan?”.
Nog anderhalve dag hier te gaan in de hitte en de stilte. Ben zo benieuwd wat er nog meer geopenbaard gaat worden.
LS: “Ik weet niet wat een ziel is maar ik weet heel goed hoe het voelt om bezield te zijn. Dat er zomaar een inzicht, een gedachte in je opkomt die je hele lichaam verwarmt en je doodstil doet staan en je leven voorgoed verandert”
Beste Liesbeh,
Het TheravadaBoedhisme verteld me dat er niet zoiets is als een onveranderlijke kern van mij. Als we een ziel hebben kan die, in dat geval, niet onveranderlijk zijn. Wel kan er in ons wijsheid ontstaan die universeel geldend is. Of misschien is kan je beter zeggen dat het bewustzijn zijn potentieele eigenschap manifesteerd de om universele waarheden te zien. Dit kan onder andere gepaard gaan met vreugde. Als dit waar is kan het dan niet zo zijn dat de ziel in dat geval universele waarheid is waar het bewustzijn op dat moment contact mee maakt. Dat dit met vreugde, rust en een verandering van kijk op het leven gepaard gaat kan ik me goed voorstellen. In dat geval is de ziel niet van mij maar universeel en hetzelfde als de “waarheid”. Of is het de manifestatie van de eigenschap van het bewustzijn om die waarheid te zien? Of allebei? Wat denk je van deze gedachtegang? Als ik hem zo opschrijf merk ik dat ik er blij van wordt.
Hartelijke groet,
Marc Heijmerink