Op dit moment doe ik mee aan een retraite in mijn geliefde klooster in Huissen over de zoektocht naar de ziel, gegeven door Pauline Weseman.

Hierbij een foto waar ik aan het zoeken ben naar iets, een voorwerp, een beeld dat uitdrukt waar ik op dit moment mee bezig ben.

Een strakblauwe lucht, een open veld waar het gemaaide gras tot hooi is verworden, warmte en geluiden van mensen in en aan het meer. Ik probeer open te kijken. Me te laten verrassen, goed te voelen en te kijken wat mijn aandacht trekt. Uiteindelijk neem ik een grashalm, met acht aren eraan waar een zweem paars te zijn is mee en een gele, dorre halm, een stokje, met een klein stokje gebogen eraan. Een mooi symbool van groei en bloei en verval en het besef dat het verval nog dient als voedsel voor dieren. En dat dit een een levenslang proces is van geboorte tot aan onze dood.

Ik weet niet wat een ziel is maar ik weet heel goed hoe het voelt om bezield te zijn. Dat er zomaar een inzicht, een gedachte in je opkomt die je hele lichaam verwarmt en je doodstil doet staan en je leven voorgoed verandert. Een voorbeeld is dat ik op 13 jarige leeftijd van de wc afkwam en weer terug in de huiskamer waar mijn vier broers en vader en moeder zaten en ik de gedachte kreeg “iedereen denkt nu iets anders” en die gedachte verlamde me van schrik en deed mijn wereld van samen, extreem kantelen.

Veel meer van dit soort invallen zou ik kunnen vertellen maar dat komt nog wel. Steeds hebben we opnieuw te beginnen in een nieuwe onbekende wereld dat is een van de inzichten die ik deze dagen opdoe maar nu zit ik met de vraag “waar komen die invallen vandaan?”.

Nog anderhalve dag hier te gaan in de hitte en de stilte. Ben zo benieuwd wat er nog meer geopenbaard gaat worden.