Het valt me op dat wij mensen te weinig aan onszelf denken. Klinkt misschien een beetje gek zo out of the blue: maar denk er eens over na. We plaatsen foto’s op Facebook waarop we op ons allervoorbeeldigst staan, zodat we zo veel mogelijk vind-ik-leuks van anderen krijgen. We kopen kleding van dat ene dure merk, want stel je voor dat iemand ons zou zien in een tweedehandsje. En uiteraard moet de muziek van die ene hippe band die op dit moment bekend is geluisterd worden.
Voor wie doen we dingen?
Euhm, ho eens even, waar doen we dat allemaal voor? Voel je je nou echt beter als er “Nike” op het kaartje in je nek staat? En als je een like krijgt van die ene vage kennis van muziekles van drie jaar geleden? De enige “persoon” waar we al deze dingen voor lijken te doen, is anderen. We staan onder enorme sociale druk in ons leven om alleen bepaalde dingen te waarderen en vergeten daarbij dat we leuk en interessant genoeg zijn om zélf de oorsprong van onze voorkeuren te zijn.
Grijze muisjes die in een cirkel lopen
Bijna alles wat we doen, doen we voor de positieve waardering van anderen. Hierbij worden we eigenlijk één groot collectief van mensen die hetzelfde leuk vinden. Grijze muisjes die in een cirkel achter elkaar aanlopen. En daarbij ligt het risico dat we vergeten wie we zelf zijn. Iedereen heeft zijn eigen wensen en voorkeuren, maar durven we daar eigenlijk nog wel gehoor aan te geven?
Zelf beslissen wat je leuk vindt
Volgens mij mogen we best wat meer lekker aan onszelf denken en uit de polonaise van mensen die achter elkaars voorkeuren aan lopen springen. Popmuziek? Nee, vandaag even metal, ik vind die zoete liedjes niks. Adidas sneakers? Die van de Scapino lopen prima en vind ik stiekem veel gaver. Lekker zelf beslissen wat je leuk vindt, hoe je eruit ziet en wat je doet. Daarmee geef je bovendien het goede voorbeeld aan je mede-muisjes om zelf ook uit het collectief te springen.
Door: Diede Heitink
Ik vraag me af wie ‘we’ zijn. In mijn omgeving herken ik hier absoluut helemaal niemand in. Ken alleen maar ‘lapjes’muizen.
Ha, wat een mooie term, lapjesmuizen! Het is lastig om een echte “we” aan te wijzen natuurlijk. Wat ik bedoel is dat ik merk dat “we” (is ‘ie toch weer…) soms vergeten om dingen doen vanuit wie we zelf zijn. Dan hoeft het niet meteen iets geks te zijn, als je het maar doet omdat je het echt vanuit jezelf wilt. Een stukje bewustzijn dus misschien.
Ik herken er wel veel mensen in. Ook de zogenaamde ‘alternatieve subculturen’ zijn vaak allemaal gelijkgestemden. Misschien niet grijs, maar wel allemaal dezelfde kleur.
Daarom vind ik het kiezen van een omgeving waar je je prettig voelt (werkomgeving, vriendenkring) ook zo belangrijk. Dan kun je de makkelijker de muis zijn die je wilt wezen…
Ik herken hier ook veel mensen in. Dit voorbeeld hiervan werd tijdens mijn studie gegeven:
http://www.exactitudes.com/
Een prachtige fotoserie die duidelijk maakt hoeveel we allemaal op elkaar lijken, inderdaad ook (misschien soms wel juist) de ‘alternatieve’ culturen.
Ik vind dit verhaal een beetje dubbel. Dit omdat ten eerste meelopers juist weer zich zelf willen zijn, en mensen die niet met de kudde mee lopen juist een eenheidsworst willen zijn ?. Dit zegt pak weg niet dat iedereen zo is maar om even een klein voorbeeldje te noemen. Er zijn zat mensen die zeggen kijk mij geen wannabe kudde schaap zijn,dit omdat deze personen zich met opzet willen afkeren van de buitenwereld, ik denk eerder afgunst of de angst om niet geaccepteerd te worden door ander mensen. Wie zegt dat alternatieve mensen die naar metal of chotic luisteren geen schaapjes zijn, ik denk juist dat dit ook een stereotype groep is (zie mensen die geen kudde schaap willen zijn)
Eigen durven zijn is ontzettend moeilijk: met andere woorden accepteer de boze buitenwereld maar want het word jouw toch de strot in gedrukt. Ik ben deze poppenkast ook een erg zat, maar ik zal nooit durven zeggen dat ik geen kuddedier ben want stiekem heb ik mij ook laten bijenvloeden door anderen mensen. Maar vanaf nu ben ik volledig mij zelf en dat waarderen mensen waar ik mee om ga. Ik luister naar muziek die ik wil luisteren, die commerciële graf muziek vind ik helemaal niets, ik vertik het om mijn gezicht te laten veranderen zelfs als mensen mij telkens afzeiken dat ik een lelijk gezicht heb, ik heb een hekel aan feestjes omdat je dan sociaal moet zijn, ik doe maf en gek omdat ik dat wil, ik pak hobby’s op die ik leuk vind enzovoorts, en doe en laat waar ik zin aan heb niet omdat anderen dat zo graag willen.
Ik ben iemand met autisme die ook nog eens een laag IQ heeft. Dus dat maakt het verleidelijker om minder sociale orders te volgen.
Hoi Remco, bedankt voor je reactie! Wat je zegt zit inderdaad waarheid in: ook als je enorm alternatief bent, kan je nog steeds eigenlijk een schaapje zijn. Dat is eigenlijk ook wat ik ermee probeer te zeggen: het gaat er niet om dat je hele bijzondere dingen uitkiest als je hobby in plaats van dat je “mainstream” dingen doet. Het is prima om dingen te doen die de massa doet: als je ze maar doet omdat je ze zelf ook echt leuk vindt. Ik hoop dat dat een beetje te volgen is!
Natuurlijk zullen andere mensen je altijd beïnvloeden- daar zijn we immers sociale wezens voor. Maar gelukkig is daarbinnen inderdaad veel ruimte ook jezelf te kunnen zijn. Ik ben blij om te horen dat dat jou ook aanspreekt! Lekker doen wat je zelf leuk vindt inderdaad, en omdat jij ze echt zèlf leuk vindt om te doen. Mooi om te horen dat de mensen waarmee je omgaat dat ook waarderen, daar kunnen veel mensen nog wat van leren!
@Diede.
Bedankt voor je reactie daar ben ik erg blij mee.
boemmm!!! hahahahaha