De behoefte om je van andere mensen af te grenzen, is belangrijk om een eigen identiteit te ontwikkelen. Het gaat niet om het verbergen van allerlei angsten en onvolkomenheden. Het gaat niet om je beter voordoen dan je bent. Nee, het gaat om de wezenlijke noodzaak van een grens. Een Ik kan slechts bestaan ten opzichte van een Ander. We willen niet van glas zijn en niet dat iedereen kan zien wat we voelen en denken. Hoewel, als we naar het buitensporige sociale media gebruik kijken van veel jonge mensen, dan lijkt het er soms wel op.
Nieuwe ervaringen alleen mogelijk door doorlaatbare grens
Die afgrenzing moet niet in beton gegoten zijn. Immers, empathisch op een ander mens reageren, is belangrijk. Maar de begrenzing doorlaatbaar laten, poreus laten, is ook belangrijk om nieuwe ervaringen op te kunnen doen.
Zelfbeelden die bepalend zijn voor het zelfrespect zijn het resultaat van opvoeding en opleiding. Het betreft relaties met andere mensen. Hun erkenning en respect dragen bij aan mijn zelfbeeld. Kritiek, minachting, negatie en spot kunnen mijn zelfbeeld ondermijnen.
Balans zoeken tussen het eigene en het vreemde
Iedere keer opnieuw een balans zoeken tussen het eigene en het vreemde, tussen dit is van mij, zo wil ik zijn, valt niet mee.
Nieuwe activiteiten ondernemen helpt om een nieuw venster open te zetten van je zelfbeeld. Andere mensen ontmoeten die je in eerste instantie ziet als anders, helpt ook om je zelfbeeld wat poreus te houden.
En ach, als je je toch opsluit en de begrenzing tussen jou en andere mensen in beton giet, dan wrikt het leven via ziekte en groot verdriet wel aan je deur.
Door: Liesbeth Woertman.
Mooi omschreven
Dankjewel