Het is stil op Texel. We genieten van het enorme weidse uitzicht. Er is zoveel afwisseling en kleur te zien. Met enige regelmaat schijnt de zon en tovert fantastische regenbogen en engelen trapjes tevoorschijn. De Bijbelse verhalen staan in de wolken geschreven en we voelen onze plek. Helemaal verbonden met alles om ons heen en een stipje in dit imposante decor.

Ik kan hier fantastisch schrijven. Het lijkt alsof ik in een andere bewustzijn laag terecht kom. De woorden stromen eruit en de zinnen rijgen zich moeiteloos aaneen. Schrijf makkelijk 1500 woorden per dag. Mijn manuscript over oudere vrouwen, identiteit en uiterlijk mag nu even rusten, het eerste concept is klaar. Twee mensen mogen het nu lezen. Een vrouw van mijn eigen leeftijd en een man, mijn uitgever. Aan de vrouw vraag ik welke paragrafen haar het meeste aanspreken, wat ze moeilijk of onduidelijk vind. Wie haar rolmodellen zijn omdat ik er zelf maar zo weinig kan bedenken. Vrouwelijke rolmodellen wel te verstaan die ouder zijn dan wij en een goed zinvol leven leiden. Goede voorbeelden helpen ons om uit te reiken naar de toekomst.

Het lijkt net alsof ik op een Waddeneiland een minder groter splitsing ervaar tussen nacht en dag. Vaak heb ik hier wonderlijke dromen. Deze keer tot nu toe niet maar wel die ervaring, het gevoel alsof ik me beweeg tussen slapen en waken, zowel overdag als in de nacht. Ik ben dan meer poëtisch ingesteld, meer gericht op het luisteren. Het bijzondere is ook dat mijn hoofd leger is hier aan zee.

In de hectiek van deze coronatijd en dreigende nieuwe maatregelen met geweld in de straten is deze stilte zo heilzaam. Bang zijn voor het virus, bang voor de toekomst, weinig toekomst zien, maakt ongelukkig. Durf toch te handelen in dit onbekende gebied zonder van de ander een vijand te maken. Dat gun ik iedereen en dat kan ook want in elke stad is een park, in vele dorpen een rivier, op allerlei plekken weilanden en ga wandelen. Zoek de ruimte op en je zult ruimte in je lichaam ervaren. Breng je lichaam tot rust, laat vaste ideeën uit je hoofd waaien en merk op dat je wat zachter en vloeibaarder wordt en daardoor vast op goede ideeën komt hoe we beter met elkaar kunnen samenleven. We hebben maar een wereld, spreek je uit en deel je idee, zonder geweld.