Ik kreeg dit prachtige boek van een vriend voor mijn verjaardag. Wij hadden het interview met Noreena Hertz en Janine Abbing in het programmma Wintergasten gezien en waren van haar onder de indruk. Hij had dat onthouden en maakte mij blij met dit geschenk.

Vooral boeiend vind ik haar analyses als econome rondom het onderwerp eenzaamheid. Als psycholoog dacht ik dat dit toch meer een sociologisch en psychologische onderwerp was. Maar nee, Hertz trekt het onderwerp breed. Zij schreef dit boek tijdens de corona epidemie. Zij laat de relatie tussen het neo liberalisme, technologische ontwikkelingen, verstedelijking en eenzaamheid goed zien.

Maar ze komt ook met voorstellen hoe we die eenzaamheid kunnen doorbreken. Het belang van relaties, ook kleine contacten met de cassiere of de postbode, hebben al een positieve invloed. Het belang van gemeenschappelijke, publieke ruimtes onderstreept ze, zoals bibliotheken waar we elkaar kunnen ontmoeten. Kortom, elkaar fysiek ontmoeten.

Verbonden zijn met anderen is onze natuurlijke en gewenste toestand. Wonderlijk toch dat we ons natuurlijk verlangen en vermogen, zo tegenwerken. Niemand wil in een overvolle trein, waar niemand elkaar aankijkt maar juist ontwijkt. Niemand wil op een markt lopen waar alle mensen oortjes in hebben en naar de grond kijken. Ieder mens wil vriendelijkheid en gezien worden. Een kleine glimlach naar elkaar doet al wonderen. Begin ermee en ervaar hoe fijn het ook voor jezelf is.

Het boek van Noora Hertz, onderbouwd met veel onderzoek, laat ons weer duidelijk zien, hoe wonderlijk we vaak bezig zijn, maar in ons hart wisten we dat al. Nu nog doen.