Wat heerlijk, vliegeren aan het strand, terwijl er een behoorlijke wind waait maar de zon aan kracht wint in april. Het is opmerkelijk stil. Heel weinig auto’s op de parkeerplaats en veel strandtenten nog gesloten. De lucht al strakblauw en de zee rustig.

We zitten met onze rug tegen zo’n gesloten strandtent en naast ons liggen mensen in de zon. Ik met mijn winterjas aan en wollen maillot maar wat een heerlijkheid die eerste zon op mijn handen en gezicht. Even niets dan het kijken naar de zee.

Jonge mensen al met korte broek en blote benen en gezellige gelakte teennagels en een telefoon in hun hand.

Een vader is aan het vliegeren met zijn kind. Ontroerend dat kleurige papier in de wind. Het toont de kwetsbaarheid en speelsheid van het leven. En wat fijn dat ouders de tijd nemen om met hun kinderen in het zand te zitten of te vliegeren. Een ouder die met haar kind naar het water liep en vrij snel terugkwam, ondertussen gilletjes slaken, we worden gezandstraald en ook de kinderen gelukzalig, hijgend, weer teruglopen.

Een heerlijke eenvoudige middag vol rijkdom. Domweg gelukkig.