Ik weet nog heel goed dat een jaar of twintig geleden een bedrijfsarts tegen me zei: “je mag pas weer werken als je, terwijl je naar je werk fietst, de bomen onderweg ziet”. Ik dacht die man is gek, want dat betekent dat ik nooit meer aan het werk kom.

Jarenlang heb ik mezelf afgebeuld door mijn achterstanden proberen in te halen op het gebied van onderwijs, van het leven en de liefde. Zoals de meesten van jullie weten ging ik al van school op mijn vijftiende. Dus toen ik ergens in mijn veertigste alles uit mijn handen liet vallen en volkomen op was, kwam ik terecht bij deze bedrijfarts. Ik ben hem nog steeds diep dankbaar voor zijn wijsheid.

Het leven zo leven en het werk zo werken en de liefde zo lieven vraagt om traagheid. In die traagheid kun je je weer bewust worden van je lichaam. In die bewustwording voel je dat je moe bent en dat iedere dag genoeg heeft aan zichzelf.

Een van de activiteiten die ik ben gaan doen en vele mensen met mij, is wandelen. Deze prachtige foto van de Nieuwkoopse plassen kreeg ik van mijn schoondochter. Ik heb nog niet eerder allerlei nuances opgemerkt in mijn tuin en in mijn woonomgeving. Ik zag de afgelopen dagen een prachtig veldje met felgeel koolzaad en al die verschillende tinten groen aan de bomen. Ik hoorde hoge trillers van vogels en veel geklepper van snavels.

Het maakt me ook verdrietig dat ik zoveel jaren heb lopen racen en jakkeren en zo slordig ben omgegaan met de signalen van mijn lichaam. Ook is het jammer dat ik allerlei dieren niet heb gezien en bloemen en insecten en bomen en mensen. Want ja ook om mensen echt te zien, hebben we die vertraging nodig.

Lieve mensen mag ik jullie dit advies geven, zodat jullie veel eerder dan ik, kunnen genieten van het leven, van je werk en van de liefde. Je mag pas werken als je de signalen van je lichaam opmerkt en de bomen ziet. Doe het nu. Vandaag.