Ik kreeg een Linkedin verzoek van een mij onbekende fotograaf en ik accepteerde zijn verzoek. Ik vind het een verrijking om met veel verschillende mensen op die manier verbonden te zijn dus ik zei ja. Hij wilde mij zijn fotoboek sturen en was nieuwsgierig wat ik daarvan vond. Hij zag overeenkomsten tussen ons werk.
En zo geschiedde. Ik ontving een paar dagen later een prachtig vormgegeven fotoboek Naked Rotterdam en de beelden raakte me. Ik zag 165 mannen en vrouwen, gekleed en naakt, van verschillende leeftijden. Het was een wonderlijke ervaring om al die mensen eerst gekleed te ontmoeten en toen naakt. Twee keer dezelfde mens en toch verschillend. Ik zag uiteraard verschillende lichaamsvormen, veel tatoeages en iedereen was geschoren. Het deed me denken aan Rilke, een mens heeft vele gezichten en het deed me denken aan onze sociale identiteit. We presenteren ons aan elkaar en aan onszelf met kleding. Daarmee laten we onze gender en sociale klasse lezen. De foto’s raakten me maar ik kon er nog geen taal aan geven noch de vinger opleggen.
Ik liet het even rusten en bedankte Leon voor zijn cadeau.
De meesten van jullie weten dat ik altijd meerdere boeken tegelijk lees en dat was ook zo afgelopen week. Terwijl ik met het fotoboek bezig was, las ik Heilige onrust van Frits de Lange. Iets totaal anders, zou je denken, want wat heeft een pelgrimage naar het hart van de religie te maken met Naked Rotterdam?
Ik lees op pagina 77 van Heilige Onrust:
“Open, open, open moet het zijn en ik open, open, open me voor jou”. Het schijnt een lied te zijn van The Lau (1952-2015) en volgens Frits de Lange is het de elementaire vraag van iedere pelgrim, mag ik bij je binnenkomen of niet? We kunnen dat makkelijk verbreden naar een van de belangrijkste vragen van onze tijd Mag ik je zien? Mag ik je echt zien en wil ik mij ook aan jou laten zien?
Dat raakte me als een vuistslag en ineens had ik taal om te vertellen waarom dit prachtige werk van Leon Schroder mij zo tussen de ogen trof. Ik zie op iedere linkerpagina een mens, gekleed en ik kijk er welwillend naar en ik kijk op iedere rechterpagina en ik zie een naakt mens. Een weerloos mens die mij aankijkt, waardoor ik geopend word.
Je kleding uittrekken dat je voor jezelf en anderen gedragen hebt. Je sociale identiteit even afleggen, Uitgekleed, naakt, en daardoor prachtig aanwezig en een uitnodiging naar mij om me ook te laten zien.
Dankjewel Leon en dankjewel 165 Rotterdammers voor dit prachtige en leerzame project. Ik hoop dat dit een vervolg krijgt.
Trotse deelnemer aan dit project. Eigenlijk alleen maar positieve reacties erop gekregen. Wel vele malen te horen gekregen “dat je dit durft”. Maakte me alleen maar nog trotser. Het bewust over de schaamte heen stappen en het met anderen delen dat je juist trots op je lichaam mag en kan zijn vind ik zo belangrijk.
Het laten zien van al die verschillende lichamen is zo belangrijk in deze tijd waarin we bijna uitsluitend nog gemanipuleerde en gefotoshopte lichamen te zien krijgen. We krijgen daardoor totaal een vertekend beeld van hoe lichamen eruit zien en dat vergroot de ontevredenheid.
Samen eens naakt wandellen in park
Ook ik sta in het boek. Dit was zo’n geweldige ervaring! Ik heb zoveel mooie mensen ontmoet!
IK HEB NET ZITTEN KIJKEN,PRACHTIG AL DIE MENSEN.
Het was een bijzondere ervaring om mee te doen met dit project. Erna sta je gekleed en naakt in het boek. Naakt is zonder opsmuk en zoals we werkelijk zijn. Dus voor ons viel niets te verbergen, en er was ook geen enkele reden om wat dan ook te verbergen. Puur zoals we zijn, en dat geldt voor alle deelnemers aan dit project.
Met trots heb ik meegewerkt aan dit project. Kleding geeft vaak een bepaling van rangen en standen if een uiting naar je sociale omgeving.
De pure, naakte mens met al zijn of haar onvolkomenheden te zien en ervtussen te mogen staan is een geschenk geweest.
Nog altijd trots en blij dat wij, ik en mijn huisgenoot hebben mee gedaan.
Ook ik ben een van de geportretteerden in het boek Naked Rotterdam.
Het is jammer dat door de ‘verpreutsing’ van de maatschappij meer mensen zich blijken te schamen voor hun lichaam…..
Ook ik heb meegewerkt aan het geweldige boek Naked Rotterdam van Leon. Gekleed voel je je sterk en kan je de wereld aan, naakt voel je je breekbaar en ben je 100% jezelf.
Ook Ik sta in het boek Neked Rotterdam van Leon
Een geweldige ervaring,,
Leuke mensen ontmoet was heel gezellie,,
Zou het zo weer doen,,,,,,,
Leon, it was very pleasing and interesting to read these comments. I am so pleased that I have a copy of the book. I think the comments are particularly interesting from a painters perspective. It set me wondering whether we painters try to portray the nude model truthfully or endeavour to make it into something pleasing to the eye a ‘work of art that someone might buy. Francis Bacon and Lucian Freud come to mind as artists who were really ‘truthful but their work is not necessarily pleasing to the eye! Of course they are rightly acknowledged now as great artists. However, I wonder if the majority of the public would like to have their work on the wall at home? Just some thoughts!