Natural beauty?
Schoonheidswedstrijden kennen we al eeuwen, de Miss Universe-verkiezing bestaat sinds 1952. Deze Amerikaanse competitie geldt als tegenhanger van de Engelse Miss World verkiezing. Door te kijken naar winnaressen uit het verleden, krijgen we een indruk van het heersende schoonheidsideaal. Van de 54 winnaressen waren er maar liefst 43 blank. Dus als er al eens een kandidaat kwam uit Zuid-Amerika of Afrika, dan was het doorgaans de nazaat van een blanke Europese immigrant. Discriminatie? Laten we het houden op een sterke voorkeur van het Westerse schoonheidsideaal van de juryleden.
Waar woont miss Universe?
Zijn donkere mensen lelijker dan blanke mensen? Als je afgaat op de uitslagen van deze verkiezingen wel. Mensen uit Oost-Europa en grote delen van Azië en Afrika behoren volgens de Amerikaanse jury ook niet tot moeders mooiste. Let wel: dat is dus niet mijn mening, maar die van de jury van de Miss Universe verkiezing. Meisjes uit Zweden, Puerto Rico en uiteraard God’s favoriete land, de Verenigde Staten, hebben volgens hen een bovengemiddeld mooi uiterlijk. Staat voor de jury ‘mooi’ synoniem met ‘Westers’? Zijn niet-westerse vrouwen lelijk volgens deze wijze heren? De cijfers spreken voor zich.
Meisjes en jongens laten hun ogen vergroten
Je zou kunnen denken: wat maakt het nu uit wat een stelletje Amerikaanse juryleden denkt? Helaas zijn de juryleden niet de enige die er zo over denken. In landen als Zuid-Korea is de Westerse look helemaal hot. Al jaren. Meisjes en jongens laten hun ogen operatief vergroten om maar meer aan het heersende Westerse schoonheidsideaal te voldoen. Vrouwen met een donkere huid, van Sjanghai tot Zimbabwe, zijn in de weer met levensgevaarlijke huidbleekmiddelen. Allemaal om maar datzelfde, Europees-achtige uiterlijk te krijgen. Jaren van Westerse overheersing en globalisering hebben ervoor gezorgd dat blankheid het hoogste ideaal werd. De kolonisten zijn vertrokken, de denkbeelden gebleven.
Vroeger werd de jury van racisme beschuldigd. Terecht naar mijn mening. Pas na 25 jaar won een niet-blanke de Missverkiezing. Wat nu gebeurt is erger. De jury discrimineert niet langer, dat mag niet. Het is erger: het is de rest van de wereld die zich conformeert aan één universeel ideaal. Waar vroeger potjes en gymzaal de enige hulpmiddelen waren van de kandidaten, is het nu de plastische chirurg die volop wordt ingezet. Het is geen verkiezing meer van de mooiste mens, maar van de beste plastische chirurg. Niet individuele schoonheid is de maatstaf, maar individueel vakmanschap.
Minineusjes en tennisballenborstjes
Persoonlijk vind ik dat door het massaal bezoeken van privéklinieken het eigene van lokale schoonheden verdwijnt. De Colombiaanse, Zimbabwaanse en Indiase vrouw zijn niet mooi omdat ze op de roomblanke en eng dunne Barbie lijken, ze zijn juist aantrekkelijk vanwege hun eigenheid. En ja, dat geldt natuurlijk ook voor de mannen. Miss Universe wordt steeds lelijker. Iedere oneffenheid is weggeretoucheerd, waardoor de chirurgen gelijk de eigenheid wegsnijden. Allemaal dezelfde minineusjes, dezelfde disproportionele tennisballenborstjes en die holle, vreugdeloze lach.
De Westerse dominantie lijkt in economisch opzicht de laatste jaren steeds sneller af te nemen. Koloniën bestaan vrijwel niet meer en landen als China, Rusland en Brazilië halen ons in rap tempo in. Wat zou dat doen voor het heersende schoonheidsideaal? Zou er na honderden jaren van Westerse dominantie, eindelijk een ander schoonheidsideaal komen? En welke dan? Het wordt interessant om de ontwikkelingen scherp in de gaten te houden. Zeker als je plastisch chirurg bent. Want als spleetogen en een fors achterwerk in de mode raken, ben je als cosmetisch arts voorlopig nog niet uitgedokterd.
De Chinezen komen? Yes: kassa!
Door: Andreas Bouman.
P.S. Lachen om plastische chirurgie? Ook dat kan, bewijst Daniel Arends: