Je ziet het misschien niet zo goed op de foto maar het waaide flink. Lekkere golven in een zilveren waas vormen een prachtig beeld. Het gevoel dat ook je stoffge hoofd van binnen wordt gereinigd door de wind. De mensen die er zijn doen iets. Ze vliegeren of bouwen een kasteel en bijna niemand ligt op het strand want daar waait het te hard voor. Het is niet koud en de zee en de wind geven een gevoel van vrijheid en speelsheid.
Gisteravond de tweede zomergast gezien Inez Weski die een avond vulde over groepsdynamieken aan de hand van de animatiefilm Fantastic Mr.Fox, de goudzoekers van Dawson City, beelden van Mussolini en Afro Amerikaanse gevangenen die liederen zongen tijdens hun strafwerkzaamheden in het bos. De hoofdaanklager Benjamin Ferencz van de Neurenbergprocessen en de beeldhouwer Zadkine in zijn atelier werden getoond. Bijna allemaal heftige beelden van mannen realiseer ik me nu in deze column schrijf.
Haar analyse over de invloed van groepen, het gevaar van groepsdenken werd jammer genoeg niet doorgetrokken naar het nu. In deze tijd met haar extreme aandacht voor het individu vind ik Inez Weski visie belangrijk en er zou beslist meer aandacht mogen zijn voor de invloed van de groep op ons gedrag.
Ik werd me ook weer bewust hoe ongelofelijk belangrijk kunst, muziek, boeken en de verbeelding is. Weski noemde dat de derde dimensie in het leven die we allemaal broodnodig hebben. Als we die dimensie niet hebben, is er geen ruimte voor de ander zei Weski. Voor mij was dat de essentie van haar boodschap.
Vrij mogen zijn en spelen, onderzoeken hoe jij je het liefst vormgeeft en een rechtsstaat die waarborgt dat we allemaal gelijk worden behandeld, dat geeft inderdaad ruimte aan een ander om anders te zijn. Dat geeft het lef om zelfstandig te durven denken en handelen.