Als eerste vakantieweek heb ik gekozen, als een kind in een snoepwinkel, voor een week stemexpressie. Geen idee wat het was. Zal wel veel zingen zijn. Fijn om ruimte in mijn borstkas te hebben en plezier te voelen. Een hele goede manier om uit mijn werkhoofd te komen.

De week werd gegeven in mijn geliefde Dominicanenklooster in Huissen. Een geweldig resonerende ruimte. Mooie gangen met glas-in-lood-ramen waar het licht fantastisch doorheen komt. In het plafond vormen de bogen een gevoel van omhuld worden.

Hij gromt, humt en veegt

De reisleider was een grote man met een soepel lichaam en borstelige wenkbrauwen. Ik heb niet eerder een mens ontmoet die zo met zijn lichaam en stem kan bevestigen. Hij gromt, humt en veegt met zijn lange armen eindeloos over zijn lichaam. Met zijn stem, zijn toon met veel luid lachen geeft hij eindeloos toestemming. Toe maar, ga maar op reis, zing met open mond en verwonder je.

We hebben een meditatie-oefening met geluid gedaan. Knieën licht gebogen en dan maar op je eigen ritme bewegen. Hoofd goed rechtop, mond open en er geluid uit laten komen. Alle organen worden geschud, je hoofd wordt geschud, echt alles aan het lichaam trilt en schudt. Mijn nek deed de eerste dag goed zeer van dat hupsen en mijn rechterknie werd er ook niet blij van. De rest van het lichaam vond het fijn en het werk hupste makkelijk uit mijn hoofd.

Een verzonnen taal leren spreken

De laatste dag vond zelfs mijn nek het lekker. Zo soepel is ie in jaren niet geweest.
Naast veel hupsen heb ik geleerd om in een onbekende, verzonnen taal te spreken. Eerst alleen voor me uit en later tegen iemand anders die ook zijn/haar verzonnen taal sprak. Geinig dat ik veel mensen toch begreep.

Vijf dagen heb ik met min of meer open mond waar heel veel verschillende geluiden uitkwamen, rondgelopen en gespeeld. Ik heb geluiden gehoord die ik niet eerder hoorde. In het zingen ontstond er een meer in mij met zonlicht en wat boten erop. Waarschijnlijk was het er al, maar ik had het nooit gevoeld of gezien. Zo ruim zingen en luisteren naar wat zich aandient. Wat een feest.

Door: Liesbeth Woertman