Het zijn sombere dagen voor kerst. Loodgrijze luchten met miezerige regen en een nieuwe lockdown. Ik lees Mijn lievelingen, brieven van Clarice Lispector en het boek van Juli Zeh Onder Buren een roman over deze corona periode.
Dezer dagen ben ik weer met mijn jongere vriendinnen F. en L. in een vakantiehuisje in Denekamp. Een huis met heel veel moderne techniek waardoor een lamp aandoen iets heel ingewikkelds wordt. De verwarming en ventilatie gaan volkomen automatisch. Het is wel stil hier, heel stil dus slapen gaat hier prima.
Een paar keer per jaar gaan we met elkaar naar een huisje in een rustige omgeving om bij te tanken. Uitrusten van het drukke universitaire leven en ons te laven aan elkaar. Echt vertellen hoe het met ons gaat. Waar we mee zitten, wat ons dwars zit en wat ons energie geeft. Het wonderlijke van contact maken. Wat is dat eigenlijk contact? Is contact een gevoel van nabijheid, van ongeveer hetzelfde te zijn? Of heeft contact te maken met openstellen van de een en van de ander? Waarom word je tot een ander mens aangetrokken en wil je de andere mens het liefst negeren? Dat soort gesprekken voeren we.
En het niets hoeven tijdens deze mini vakanties! Samen zijn op een volkomen vanzelfsprekende manier. Een van ons staat op en roept waar hebben jullie zin in? Zal ik koffie zetten of soep opwarmen? Op een ander moment ruimt iemand de vaatwasser in, gaan we om de beurt onder de douche, zonder een wanklank, zonder een keer elkaar in de weg te lopen maar altijd met zorg en aandacht voor elkaar. En dan heb ik jullie nog niet eens het verhaal van F. vertelt die een doorzettingsvermogen heeft, echt ongelofelijk. Een half uur lang heeft ze zich in allerlei bochten gewrongen, haar spierkracht en creativiteit gebruikt, er kwamen messen en schoenen bij te pas, om een onwillige kurk uit een fles te krijgen, omdat ik graag rood wilde. Opgeven is voor haar geen optie. En verdomd het lukte haar. Wij applaudisseerden uitbundig. Maar ook L. is een doorzetter en een moedig mens van de buitencategorie. Dierbare vrouwen, geliefde vriendinnen!
In deze loodgrijze dagen is vriendschap me nog dierbaarder dan gewoonlijk. Nu de wereld voor een maand gesloten wordt, is de nabijheid van dierbaren van groot belang. Kijken wat er wel kan, creatief zijn en de rust en moed bewaren, zo hoop ik dat we met elkaar deze periode kunnen beleven.
