Bezoek de bomen en ervaar de relatie

Bos in Veenendaal. Fotograaf Andreas Bouman

Gisteren zochten mijn jongste zoon en ik de koelte van de bomen op. Niet ver van huis kunnen we wandelen op de Utrechtse heuvelrug. We gingen naar Veenendaal. Mooie, oude hoge bomen die met hun bladeren een dak bieden, beschutting, tegen de hitte.Langzaam lopend en elkaar vertellen welke boeken/podcasts ons op dit moment inspireerden.

Ik las Zij is altijd soms van Ton Lathouwers voor de tweede keer. Het gaat over vrouwelijke gestalten van compassie in verschillende religies. Van Kuan Yin over Sophia en de Moeder Gods tot de Sjechina uit de Joodse mystiek, overal volgt Lathouwers haar spoor. A leen paar dagen loop ik te mijmeren over Ik en Gij van Martin Buber die aangehaald wordt door Lathouwers. Voor Buber is er geen God, geen absolute werkelijkheid, geen enkel buiten de relatie om dat plaatsvindt tussen het ik en het jij. Alles is relatie.

Andreas vertelt over Ram Dass, over bewustzijn en de vrijheid om niemand te zijn. We proberen woorden te vinden voor bewustzijn. Hij vertelt over ademhalingstechnieken van The Iceman Wim Hofman waar hij veel baat bij heeft. Stotterend en struikelend lopen we door het bos. Innig dankbaar dat we zo samen kunnen zijn en onze ervaringen kunnen delen en onze boeken aan elkaar uitlenen.

Ook lopen we stukken zwijgend, omdat de grond met wortels en oneffenheden om aandacht vraagt. Of we zwijgen omdat we niet weten, hoe onze ervaringen aan elkaar duidelijk te maken.

Citaat van Lathouwers: “de taal van de leegte in haar diepste grond de taal van de liefde is”

Oudejaarsdag: wat heeft me geinspireerd het afgelopen jaar?

Slufter Texel

Oudejaarsdag 2020 brengen we door op Texel waar het goed mijmeren is. Ik begin mijn jaar overdenking met mijn gelezen boeken. Welke geschenken heb ik allemaal mogen ontvangen en welke inzichten?

Blijkbaar kan een mens maar een bepaalde hoeveelheid boeken lezen in een jaar. Vorig jaar las ik er 67, terwijl ik werkte en dit jaar toen ik in mei met pensioen ging, las ik uiteindelijk 74 boeken. Dat is toch nauwelijks een verschil. Hoe graag ik ook lees maar dat kan niet de hele dag want het lichaam wil ook bewegen en daar moet ik zeker naar luisteren. Iets anders is, dat heel wat boeken me tot reflectie stemmen of mijmeren. Ik wil niet alleen de tekst tot me nemen maar ik wil haar voelen, echt tot me nemen en me door haar laten wiegen, treiteren, veranderen en tot inzicht komen en dat kost tijd.

Dus naast het lezen, schrijf ik over wat ik lees of ik maak er een column van of een stukje voor mijn boek. Graag vertel ik er vrienden over en raad verschillende boeken aan. Ik vind het ook heerlijk als andere mensen dat bij mij doen want zo kom ik tot nieuwe schrijvers en dus tot nieuwe ervaringen.

Ik dacht een top drie te kunnen maken van de 74 gelezen boeken maar dat is onmogelijk. Het is een top 5 geworden en dan waag ik me niet aan een rangorde. Wel verwijs ik naar de column die ik het afgelopen jaar over deze boeken schreef.

Ton Lathouwers, de zenleraar, schreef Je kunt er niet uitvallen Column 9 juli 2020

Kate Kirkpatrick Simone de Beauvoir, een leven Column 23 maart 2020

Pascal Mercier het gewicht van de woorden

Patti Smith het jaar van de aap

Koen Peeters de mensengenezer Column 17 december 2020

Heel verschillende genres maar mensen wat een rijkdom en vreugde heb ik aan deze boeken beleefd. Ik kan me nu alweer verheugen op de nieuwe stapel omdat teksten me helpen herinneren aan het wonder dat het leven is.

Ik wens mezelf en jullie dat we het komende jaar vanuit ons rijkdomsbewustzijn mogen leven in plaats vanuit de schaarste en de armoede, want we zijn al rijk en we zijn al mooi.

Eindeloos uitzicht en toch omarmd

De Slufter juli 2020

Een wandeling langs het strand naar de slufter. Dat waanzinnige gebied op Texel waar we iets van onze eindeloosheid kunnen ervaren. We konden niet door de duinen in verband met het broeden van de vogels en gingen om die reden langs het strand. Het was bewolkt en fris maar al snel zo prachtig stil. Wat geeft dat toch een heerlijk gevoel van vrijheid zo lopen in die weidsheid en in kleuren die nauwelijks te benoemen zijn. Een soort van zilverheid met hele lichtblauwe tonen zonder grens.

Wat een wonderlijke weg moeten we gaan. We worden onbegrensd geboren en door de handen en blikken van een ander raken we begrensd. Door de ontwikkeling van een ik in de taal raken we versplinterd. En in onze volwassenheid proberen we weer eindeloos losser te komen van die begrenzing en streven we er hartstochtelijk naar om weer vrij te zijn. Waarom versteent en verstolt alles? Waarom kan het leven niet open blijven en stromen?

Vrij zijn, met nieuwe ogen kijken en alles als nieuw ervaren. Iedere keer opnieuw geboren worden. Niet grijpen, niet stollen, niet verstenen maar open blijven is zo moeilijk.

Tijdens onze wandeling verandert het licht steeds. Hoe prachtig is de werkelijkheid als we met open hart kijken. Ik sta een poosje stil en kijk met stomme verwondering naar de wolken en de golven. Zo levend en volmaakt.

Vertrouwen en hoop maken dat ik verwachtingsvol steeds opnieuw open durf te breken. Hoewel woorden doen stollen, reiken teksten me ook steeds opnieuw moed en hoop aan, zoals de zentoespraken van Ton Lathouwers Je kunt er niet uit vallen. Hoe paradoxaal dat woorden je laten stollen, vastzetten EN vrij kunnen maken.

Eindeloos uitzicht en je toch omarmd voelen.

Je kunt er niet uitvallen

Je kunt er niet uitvallen. Wat een titel. Ik raakte ontroerd toen ik de titel las. Ik vond het boek op de tafel van mijn gewaardeerde boekhandel Pettinga. Het boek lag midden op een tafel en dan ineens heb ik het in mijn hand, kijk het amper in en mijn adem stokt. Het boek gaat samen met nog drie anderen mee naar huis.

Thuisgekomen is dan de keus met welk boek ik mag beginnen. Ik lees nog steeds het Rode boek van Jung dus eigenlijk past daarnaast een roman of gedichten en niet het boek van Lathouwers want dat lijkt te veel op Jung. Maar ik kan er niets aan doen. Het boek roept zo hard dat ik niet anders kan dan gehoorzamen.

Wat is jouw unieke Oorspronkelijk Gelaat? Dat blijkt een belangrijke vraag in Zen te zijn.

Lathouwers schrijft op pagina 186 “Allereerst, het gaat om het lichaam. Uiteindelijk is heel het lichaam daarbij betrokken en dat vergeten we soms. Spiritualiteit, het woord zegt het al: geestelijk leven, weet niet altijd goed raad met het lichaam. Maar het lichaam hoort er helemaal bij. De zintuigen zijn heilig, alle zintuigen. Alles, alles. Ons lichaam is heilig, alleen voelen we dat niet zo. Elke religie bekijkt het lichaam toch met enig wantrouwen. En dat komt omdat we denken in tegenstellingen. De waarheid begint bij het lichaam, drukt zich door het lichaam uit. Het lichaam hoort erbij. Dat betekent dat het heelal steeds meer bezield wordt”.

Ton Lathouwers zegt dat hij ook zelf het ongelofelijke belang van het lichaam heeft moeten ontdekken, want zijn opvoeding was er niet naar om dat lichaam mee te laten tellen. Dat geldt voor heel veel mensen. Dat geldt ook voor mij.

Je kunt er niet uitvallen. Waaruit niet? Het gaat om de originaliteit, om de uniciteit, om het gaan van je eigen weg. Het gaat om het kijken met de ogen van een jong kind. Het gaat om het lichamelijk voelen zodat alles nieuw wordt. Het gaat om de geest van de beginner.

Zonder kaart en zonder kompas ga ik de weg van de gepensioneerde. Het gaat gepaard met angst en onzekerheid en met vreugde. Er woedt een innerlijke beeldenstorm waar alle beelden over bejaarden, ouderdom, lelijke oude vrouwen en gepensioneerden in beweging komen. Ik wil ze allemaal vernietigen.