Het ik in de steigers

fotograaf Barend Boot Spui 25

Van esthetica tot genetica was de onder titel van dit programma. Een van de centrale vragen was of je het dna van je eigen kind zou aanpassen als dat kon. Deze nieuwe technologie is heel erg in ontwikkeling. Niet alleen in China waar al een gemodificeerde tweeling is geboren maar ook hier in Nederland en waarschijnlijk in alle welvarende landen.

Bertrand Burgers vindt het essentieel dat we met elkaar in gesprek gaan over de mogelijkheden en de risico’s. Voor zijn afstudeerproject ontwierp Bertrand een interactieve installatie: de Baby Builder. Hiermee kun je manipuleren met het dna van jouw toekomstige kind. Welke keuzes maken mensen in dit spel en worden zij werkelijk uitgedaagd om hun standpunten over ethische kwesties rondom genetische modificatie van baby’s te onderzoeken.

Waarom doen we uberhaupt dit soort onderzoek?? Alles wat we uitvinden, gaat gebruikt worden op een manier die we niet kunnen voorzien. De plastisch chirurgische technieken, ontwikkelt na de eerste wereldoorlog, om jonge mannen weer enigszins op te lappen, zijn nu verworden tot u vraagt en wij draaien ingrepen. Dat heeft toen niemand kunnen voorzien. Het genetisch modificeren van embryo’s als het gaat om voorkomen van ernstige ziektes zullen veel mensen acceptabel vinden, maar waar ligt de grens en wie bepaalt dat?

We hebben problemen genoeg om op te lossen denk alleen maar aan het klimaat en armoede. Laten we daar onze tijd en energie insteken.

Ik voelde me met mijn oproep om je lijf meer te gaan bewonen, te voelen wat zich in je beweegt en aandacht vraagt, een roepende in de woestijn. Je lichaam juist niet te zien als een ding maar als een belangrijk deel van wie je bent. Afgestemd op je eigen energie en die van anderen, uit de beelden en meer in je lijf, maakt je leven zoveel heler.

Geniet van je wonderbaarlijke lichaam en ervaar wat ze allemaal doet en kan. Het is nog steeds ons lijf dat onze wonden heelt.

Een lezing in Bredevoort in De Koppelkerk

fotograaf Pete pronk 21 oktober 2022 De Koppelkerk

Doordat mijn nieuwe boek zoveel aandacht krijgt en ik overal in het land wordt uitgenodigd kom ik op plaatsen waar ik nooit eerder was. Dat geldt ook voor Bredevoort, gemeente Aalten. Het blijkt een boekenstad te zijn maar dan vooral tweedehands boekwinkels en markten.

De Koppelkerk is een mooie plek met een boekencafe en een prachtige zaal waar ik mijn verhaal mocht vertellen. We werden hartelijk ontvangen. En gelukkig was de zaal goed warm en de stoelen zo opgesteld die iedereen me goed kon zien, waar je ook zat. Het was een gemeleerd gezelschap van vrouwen en mannen en een grote diversiteit aan leeftijden.

En ook hier het gedoe met het zendertje. Bijna al mijn damespakken en jurken hebben geen zakken dus de zender moet vastgemaakt worden aan mijn beha. Bijna altijd zijn de technici mannen. Ook vandaag. Ik ga breeduit staan, armen wijd en zeg uitnodigend raak me maar aan maar de man aarzelde. Eerst deed hij nog een halfslachtige poging om het zendertje onder mijn jurk door omhoog te krijgen maar dat lukte niet. Toen werd er een vrouw gezocht die het klusje maar moest klaren. Jammer en nodeloos, vind ik, dit is zo duidelijk functioneel aanraken, publiekelijk ook nog, want de zaal liep vol dus wat is het probleem.

De mensen in de zaal gingen gretig in op mijn oproep om vooral vragen te stellen en onderwerpen voor te stellen waar we over konden spreken en nadenken. Op die manier wordt het hun avond en dat vind ik prettig. We spraken bijvoorbeeld over lesbische vrouwen die meer tevreden zijn over hun uiterlijk zo blijkt uit onderzoek. En ook over oudere vrouwen die meer tevreden zijn met hun uiterlijk dan jongere vrouwen. Dat heeft te maken met het belang van het uiterlijk in hun identiteit, de waarde die het lichaam heeft en met wie je je vergelijkt. Vergelijken met mensen uit de eigen (leeftijds) groep, horizontale vergelijking, helpt om meer tevreden te geraken met je uiterlijk. En dan bedoel ik echte, fysiek aanwezige mensen om je heen.

Het was prettig om zo dichtbij de mensen te kunnen staan en niet hoog en ver weg op een podium. Het vergemakkelijkt het contact en het gevoel van nabijheid. Donderdag 27 oktober spreek ik om 17.00 in Spui25 Amsterdam Het “ik” in de steigers over de maakbaarheid van het lichaam. Voel je welkom. Wel even aanmelden.