Gisteren werd in De Balie in Amsterdam dit juweel gepresenteerd. Ronit Palache stelde een bloemlezing samen van tal van niet eerder gepubliceerde teksten ter ere van de sterfdag van Andreas Burnier, twintig jaar geleden.

Zo fijn dat haar werk en persoon weer in de aandacht staan. Zij is een van mijn oermoeders zoals ik mijn rolmodellen noem. Het eerste hoofdstuk van Wie ben ik als niemand kijkt is aan mijn oermoeders gewijt omdat ik het belangrijk vind mensen te eren door wie we geworden zijn, wie we nu zijn. Niet alleen mensen vormen ons, maar zeker ook boeken. In die zin is de titel Elk boek is een gevaar zo raak. Nou ja ieder boek is overdreven maar ik ben wel degelijk gevormd door een aantal boeken die mijn ziel aanraakten en het werk van Andreas Burnier valt daar absoluut onder.

Het was een heerlijke avond met boeiende lezingen en stukjes film als een eerbetoon aan een erudiet, warm mens met een veelzijdig oeuvre. Zij was hoogleraar criminologie, romanschrijfster, essayist en schreef gedichten. Ze hield zich bezig met de relatie wetenschap en spiritualiteit en jaagde verschillende maatschappelijke debatten aan zoals rond abortus en euthanasie.

Ik ga niet alle lezingen langs. Het was een propvolle avond waardoor vele kanten van haar werk en persoonlijkheid werden belicht. Het verhaal van haar broer raakte me met anekdotes uit hun jeugd maar vooral door de gevoelde liefde voor zijn zusje. Ronith Palache die de avond opende en de moed van Andreas toonde. Maar Daniel van Mourik de geliefde van Andreas vertelde over de liefde op haar heel eigen wijze. Erudiet en doorleefd. Het aan elkaar groeien door de ander veel te geven en de mogelijkheid van die ander om te ontvangen. Beter heb ik de liefde niet omschreven gezien.

En dan als laatste Splinter Chabot die het eerste boek van Ronit mocht ontvangen. Wat een begenadigd en lieve spreker, mooi open mens, die zich ook geinspireerd voelt, door Andreas Burnier. Ik vermoed dat ze glimlachend deze avond heeft bijgewoond en zag dat het goed was. Zou ze Splinter uitgenodigd hebben voor haar Platoclub?