Oudejaarsdag: wat heeft me geinspireerd het afgelopen jaar?

Slufter Texel

Oudejaarsdag 2020 brengen we door op Texel waar het goed mijmeren is. Ik begin mijn jaar overdenking met mijn gelezen boeken. Welke geschenken heb ik allemaal mogen ontvangen en welke inzichten?

Blijkbaar kan een mens maar een bepaalde hoeveelheid boeken lezen in een jaar. Vorig jaar las ik er 67, terwijl ik werkte en dit jaar toen ik in mei met pensioen ging, las ik uiteindelijk 74 boeken. Dat is toch nauwelijks een verschil. Hoe graag ik ook lees maar dat kan niet de hele dag want het lichaam wil ook bewegen en daar moet ik zeker naar luisteren. Iets anders is, dat heel wat boeken me tot reflectie stemmen of mijmeren. Ik wil niet alleen de tekst tot me nemen maar ik wil haar voelen, echt tot me nemen en me door haar laten wiegen, treiteren, veranderen en tot inzicht komen en dat kost tijd.

Dus naast het lezen, schrijf ik over wat ik lees of ik maak er een column van of een stukje voor mijn boek. Graag vertel ik er vrienden over en raad verschillende boeken aan. Ik vind het ook heerlijk als andere mensen dat bij mij doen want zo kom ik tot nieuwe schrijvers en dus tot nieuwe ervaringen.

Ik dacht een top drie te kunnen maken van de 74 gelezen boeken maar dat is onmogelijk. Het is een top 5 geworden en dan waag ik me niet aan een rangorde. Wel verwijs ik naar de column die ik het afgelopen jaar over deze boeken schreef.

Ton Lathouwers, de zenleraar, schreef Je kunt er niet uitvallen Column 9 juli 2020

Kate Kirkpatrick Simone de Beauvoir, een leven Column 23 maart 2020

Pascal Mercier het gewicht van de woorden

Patti Smith het jaar van de aap

Koen Peeters de mensengenezer Column 17 december 2020

Heel verschillende genres maar mensen wat een rijkdom en vreugde heb ik aan deze boeken beleefd. Ik kan me nu alweer verheugen op de nieuwe stapel omdat teksten me helpen herinneren aan het wonder dat het leven is.

Ik wens mezelf en jullie dat we het komende jaar vanuit ons rijkdomsbewustzijn mogen leven in plaats vanuit de schaarste en de armoede, want we zijn al rijk en we zijn al mooi.

Simone de Beauvoir

Zoals de meesten van jullie weten, ben ik een veel lezer. Ik voel me gezegend dat ik in deze tijden van thuisblijven zoveel kan lezen.

In de morgen begin ik met schrijven. Psychologie van het uiterlijk wordt heruitgegeven bij uitgeverij Ten Have en ik schrijf daarvoor een nieuw laatste hoofdstuk. De eerdere hoofdstukken heb ik waar nodig aangevuld met recente literatuur en in het laatste hoofdstuk schets ik de ontwikkelingen op het gebied van ideaalbeelden, uiterlijk en lichaamsbeelden van de afgelopen dertien jaar.

Daarna werk ik wat in de tuin. Er moet nog veel opgeruimd worden en gisteren heeft Barend een nieuwe moestuinbak in elkaar gezet. Daar ga ik vandaag zaden en kruiden in zetten. Als een kind zo blij! Wat een geluk dat we een tuin hebben.

Aan het eind van de middag mag ik lezen. Ik lees op dit moment de nieuwe biografie van Simone de Beauvoir uitgegeven bij mijn uitgeverij Ten Have. Ter inspiratie een citaat van pagina 108:

“Er is een essay van William James getiteld: “What makes a life significant?”waarin hij zich afvraagt waarom elke Jack zijn Jill als mooi en volmaakt ziet- als een prachtig wonder van de schepping- terwijl andere mensen niets bijzonders in haar zien. Wie heeft het meest waarachtig beeld van Jill? Zijn het de betoverde ogen van Jack? Of de ogen die blind zijn voor Jills magie? James schrijft dat het Jack is die de waarheid ziet in zijn worsteling om zich te verenigen met haar innerlijk leven. Waar zouden we zijn als niemand ons echt zou zien en serieus zou nemen, ons zou kennen zoals we werkelijk zijn?”

Dat we naar onszelf en elkaar mogen omzien met warme ogen.