Jong = mooi?

vrouw

“Jong en dun” schijnt aantrekkelijk te zijn. Net als symmetrisch en een gezonde huid. Ik zal wel een uitzondering zijn, maar de jonkies (30-) trekken me totaal niet. Symmetrisch vind ik wel aardig, maar iets wat afsteekt, vind ik veel boeiender. En dun? Niet mijn ding.

Al zolang als ik weet, val ik voor mensen die ouder zijn dan ik. Niet 2-3-4 jaar, maar 15-20-25 of soms 30 jaar. Op zoek naar een moeder-/vaderfiguur, hoor ik een deel van u denken. Maar nee, ik heb van allebei één en dat is prima en voldoende. Toch is het een interessant gegeven. Wat trekt me dan zo? En wat onderscheidt hen van de jongere garde?

Ik ga stereotyperen, dat praat namelijk lekker makkelijk. Er zijn uitzonderingen, daar ben ik me van bewust. Toch vind ik de interesses van jongeren over het algemeen erg oppervlakkig. Lijken op ster X, Y of Z (ik waag me niet aan namen, want voor je het weet zijn die sterren gedoofd), mee met de mode (wie bepaalt die overigens?), bijhouden wie bij wie hoort (een dagtaak, met relaties van 72 uur) en vooral dun zijn, want dan wordt je gezien.

Een lichaam is een ding dat je hebt

Kom je in de leeftijdscategorie waar ik in zit, dan zie je naast het werk kinderen het centrum van het universum worden. Ervan uitgaand dat het een gewenst kind is, hoor je toch moeders op hun roze wolk klagen over de wallen, de uitgezakte buik en hoe snel je weer ‘op gewicht’ kunt zijn. Wat is daar toch zo belangrijk aan? Ik heb heel weinig met kleine kinderen, ik kan er niet goed bij dat mensen de drang hebben om zo’n frummel op de wereld te zetten.

Maar als dat je blij maakt, hoe kan een veranderd lichaam dan een bron van ergernis zijn? Jij – lichaam, geest – hebt een waanzinnig heftige en tegelijk intens liefdevolle periode doorstaan. Waarom zou je je lijf dan onveranderd willen hebben/laten/maken? Ook voor deze leeftijdscategorie is het lichaam kennelijk nog altijd een ding dat je hebt.

Ik val op mensen die zijn wie ze zijn

De mensen voor wie ik val, zijn degenen aan wie je kunt zien dat ze leven en geleefd hebben. Ogen waar je wijsheid in ziet en soms pijn, kraaienpootjes daar omheen, een (glim)lach uit het hart, denk- en fronsrimpels in het voorhoofd, een lijf met rondingen, lijnen in de handen, soms zichtbare littekens.
Mensen die geraakt worden, die het leven aangaan en daarin soms overeind blijven, soms snoeihard op hun gezicht gaan en toch ergens iets van zachtheid in zichzelf weten te bewaren. Geen perfectie (wat dat dan ook moge zijn), maar zijn wie ze zijn. Het zijn mensen die accepteren dat zij veranderen, dat hun lichaam verandert, omdat het leven een voortdurende verandering is.

 Ik val voor ‘dit is wie ik ben, wie ben jij?’ Gewoon jezelf zijn, in je lichaam, met je lichaam. En ik droom van een wereld waarin dat echt gewoon is…

Door: Agnes Blom

Wil jij wel vooral ‘pretty’ zijn? Check dan zeker:

“Huup, huup, Barbaboobs”

Barbapapa + mamaWe kennen Barbapapa van televisie; hij is roze en heeft een beetje een peervormig lichaam. Het knappe van Barbapapa is dat hij zich in ieder gewenste vorm kan brengen. Een huis, een auto of een glijbaan voor de kinderen, niets is onmogelijk. Vlak voordat hij zichzelf naar een nieuwe vorm verandert roept hij: “Huup, huup, Barbatruc”.

Barbamama is de vrouw van Barbapapa. Ze is zwart van kleur en samen hebben zij zeven kinderen. Als kind verwonderde ik mij dat ook zij zich in elke gewenste vorm en voorwerp kon veranderen, toen vond ik dat enorm fascinerend maar bovenal erg grappig. Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat het bij mij twee soorten emoties oproept; enerzijds verbazing en anderzijds jaloezie.

Barbapapa als piano

Al sinds 1973, wanneer zij voor het eerst op televisie verscheen is zij geen spat veranderd. Zij heeft nog exact hetzelfde figuur, geen enkel zichtbaar punt van ouderdom, slijtage verval valt te bespeuren. Het meest verwonderlijk is dat zij zelfs na 7 bevallingen nog steeds geen hangende borsten of striae heeft. Zij zou zelfs het vermogen hebben om als van haar cup A een flinke cup C te maken, in een split second neemt zij gelijktijdig een facelift en maakt haar billen wat voller en het enige wat zij hoeft te roepen is: “Huup huup Barbatruc”. Wie is daar nu niet jaloers op?

Geen truc, maar plastische chirurgie

Er zijn veel volwassenen en zelfs tieners die zich net zoals Barbamama werkelijk laten omtoveren, want niets is onmogelijk in de wondere wereld van de plastische chirurgie. Echter lukt het hen niet door alleen “Huup Huup Barbatruc” te roepen, deze groep wordt geholpen door “Hop, hop doktor d’r bovenop”.

Alhoewel Barbamama het vast nooit zo bedoeld heeft, ze heeft wel duidelijk een trend veroorzaakt. Volgens de inspectie van de gezondheidszorg zijn er in 2012 maar liefst 3400 meer borstvergrotingen, schaamlipcorrecties of buikliposuctie bij tieners uitgevoerd dan het jaar daarvoor. Dit leidt tot een totaal van 15.400 ingrepen in Nederland. Het aantal klinieken dat kinderen behandelt groeit als kool: het zijn er nu 137! In 1 jaar tijd kwamen er 30 klinieken bij. Kinderen zijn een winstgevende doelgroep, en de keuze van het verven van hun haar wordt net zo makkelijk als kiezen voor een plastische ingreep.

Is dit zorgelijk of trekken we misschien over een paar jaar allemaal, net zoals bij de FEBO, onze nieuwe borsten voor een paar euro uit de muur?

Isabelle Plasmeyer

 

Litte Miss Sunshine

Kleine Miss

Een typisch Amerikaans verschijnsel? Kleine meisjes, helemaal opgemaakt, die op commando dansen, heupwiegen en zingen? Toddlers and Tiaras is in Nederland (nog) niet te zien. In Amerika is het een populair programma. Het is een schoonheidswedstrijd voor kinderen. Een zogenaamde realityshow die ouders met hun kinderen laten zien in de voorbereiding naar de wedstrijd. Pruiken, nepnagels, make up en sexy heupwiegen zijn vaste onderdelen van het trainingsprogramma.

De fotografe Susan Anderson maakte een fotoserie van deze meisjes, getiteld High Glitz. Moeders staan handenwringend aan de kant wanneer hun dochter aan de beurt is. Het zijn over het algemeen laagopgeleide vrouwen. Het kind, de dochter moet het maken. De spotlights en het applaus stralen ook op de moeder af. Hoopt ze. Op jonge leeftijd als ‘ding’ gesocialiseerd worden. Wat doet dat met het zich ontwikkelende zelf- en lichaamsbeeld?

Weet u of er in Nederland schoonheidswedstrijden voor kinderen worden georganiseerd? Zou u uw kind daaraan mee laten doen? Ik hoor het graag.

Liesbeth Woertman.

Bekijk hieronder één van de afleveringen:

Chloé

Chloé

Mijn vriendin en ik zijn afgelopen maanden bezig geweest met het krijgen van een puppy. Ongeveer vijf maanden geleden hoorden wij dat een prachtige boston terriër uit Duitsland, die met haar knappe voorkomen meerdere prijzen op internationale hondenshows in de wacht had gesleept, in blijde verwachting was van zeven pups.Wij waren er als de kippen bij om ons door de selectie gegadigden te worstelen, in de hoop een pup mee te krijgen.

De fokker had niet gelogen, het was inderdaad een prachtige hond en wij hoorden dat de vader van de beestjes zeker niet voor mama onder deed. Dolblij waren wij toen bleek dat wij bij de gelukkigen hoorden die een pup zouden krijgen. Het wachten kon beginnen en de voorbereidingen thuis werden in gang gezet.

Slechts 4 levensvatbaar

Een tweede echo kort voor de bevalling wees uit dat van de zeven hondjes, slechts vier levensvatbaar in de baarmoeder bivakkeerden. Wij begonnen ons zorgen te maken. Op 14 november 2012 zagen drie pups het levenslicht. De vierde bleek ergens voor de bevalling overleden te zijn en enkele minuten later zou ook pup nummer drie komen te overlijden.

Er was nog een klein ventje over, en een meisje die wij thuis al de naam Elvi hadden gegeven. De berichtgeving over de grote puppensterfte had ons echter al doen twijfelen over de gezondheid van de kleintjes en drie weken nadat de puppen het levenslicht hadden gezien, bleek ook onze Elvi niet helemaal in orde. Ondanks haar prachtige snoetje en perfect ‘getekende’ lichaam (ongetwijfeld een prijzentrekker op menig hondenshow) zagen wij af van haar komst.

Gesnurk en vieze scheten geen bezwaar.

Kort daarna werden wij geattendeerd op een nestje in België. Het ging hierbij niet om een prijzenwinnaar. Sterker nog, er bleek geen stamboom of vader aanwezig te zijn. Wél aanwezig waren zes volwassen boston terriërs, één hazewindhond, drie katten, twee mensenkinderen en zeven ongelooflijk gezonde, springende pups. Wij waren op slag verliefd op degene met een hangoortje, een rare vlek midden op haar hoofd en een biggenstaartje. Wij waren op slag verliefd op haar gesnurk en de vieze scheten die ze liet. Wij waren op slag verliefd op onze Chloé.

En verliefd zijn we nog altijd.

Matthijs Nijboer

Audrey Hepburn

Audrey Hepburn

Audrey Hepburn

“For beautiful eyes, look for the good in others; for beautiful lips, speak only words of kindness; and for poise, walk with the knowledge that you are never alone.” 

Audrey Hepburn

Daar kan ik me van harte bij aansluiten. Kijk niet alleen naar het goede bij anderen, maar ook naar het goede van jezelf. Kijk naar jezelf als een geheel en richt je niet op kleine details zoals een rimpel in je gezicht.

Complimenten geven aan anderen en complimenten kunnen ontvangen is een talent. Oefen daarin en je gezicht zal zachter worden. Je gesteund en gedragen voelen is niet voor ieder mens even makkelijk.

Als we ouders hebben die van ons houden en met een warme blik naar ons kijken is het makkelijker. Nu als volwassenen zijn er naast onze ouders, geliefden en vrienden waarmee we ons omringen. Kies je vrienden zorgvuldig uit en durf je angsten en onzekerheden met hen te delen.

Dat maakt het leven lichter.

Liesbeth Woertman.

Moeten BN’ers iets kunnen?

Patricia Paay

Patricia Paay

Mensen die veel in de media verschijnen, zijn niet vies zijn van cosmetische ingrepen. Zij verdienen immers hun geld met hun uiterlijk. Ik heb het over modellen, acteurs en presentatrices. Maar waar zijn die zogenaamde bekende Nederlanders anno 2012 bekend om?

Zijn ze bekend omdat we ze zo vaak zien? Wat kunnen ze? Wat is hun gave, hun talent? Nog niet zo lang geleden was iemand een bekende Nederlander vanwege zijn prestaties, zijn bijzondere kwaliteiten. Nu lijkt het onbelangrijk waarom men ‘Bekend’ is. Later als ik groot ben, wil ik beroemd worden.

Wat een leegheid. Sommigen hebben het geluk om ergens in uit te blinken. En soms, worden we daar beroemd mee. Dat is een mogelijk effect van je inspanning, maar zou geen doel op zich moeten zijn.

Neemt cosmetische chirurgie een vlucht, omdat het bestaan van -bekende- mensen steeds leger en betekenislozer wordt? Als het innerlijk er nauwelijks toe doet, kun je immers alleen nog aan je uiterlijk belang hechten.

 

Door: Liesbeth Woertman.

Bron Foto.

Als artsen niet meer denken

De menselijke pop

De menselijke pop

Deze man geeft aan op Ken te willen lijken van Barbie. Hij onderging al 90 operaties. Veel mensen die deze video bekijken, zullen denken, die man is niet helemaal wijs. Wie laat zich nu zo vaak opereren?

Maar toen ik deze site zag, dacht ik vooral die artsen zijn gek. Hoe kunnen zij zichzelf recht in de ogen kijken vanuit de eed die zij hebben gezworen om mensen geen schade te berokkenen? Ik vind het al jammer dat de eerste arts het verlangen om op Ken te willen lijken, gehonoreerd heeft. Maar de 26ste of 49ste of 90ste zou toch helemaal op zijn kop moeten krabben, bladerend in het dossier.

Zou de een na de andere arts nu denken, maar dat kan ik beter? Hij lijkt nog steeds niet goed op Ken? Denken ze wel, voordat ze het mes in een levend mens zetten?
Hoeveel artsen hebben deze man geopereerd? Hoeveel van deze artsen vindt dit een normale ethische manier van werken?

Als dit praktijk is in de cosmetische wereld, wat vindt een cosmetisch arts dan te ver gaan?

 

 

Door: Liesbeth Woertman

Bestaat objectieve schoonheid?

Eternal beauty

Eternal beauty

Ik heb het eerste boek van Liesbeth gelezen en ben het met haar eens dat ons zelfbeeld wordt bepaald door hoe we over onszelf denken. De mening van anderen vormt ons tot wie we zijn. Als iedereen zegt dat je lelijk bent, dan krijg je een negatief zelfbeeld. Omgekeerd: wie zijn hele leven complimentjes krijgt, zal sneller tevreden zijn met zichzelf.

Toch bestaat er volgens mij wel iets als ‘objectieve schoonheid’, al valt dat concept niet in exacte cijfers uit te drukken. De één is simpelweg mooier dan de ander. Schoonheid lijkt te maken te hebben met normaalheid en symmetrie. Alles wat afwijkt van de norm, flaporen, magere mensen, dikkerds, reuzen, dwergen, vinden we minder mooi. Een symmetrisch gezicht en een normale lengte, daar houden we van.

Als mensen wat aan hun “afwijkingen” willen doen, bijvoorbeeld door middel van cosmetische chirurgie, dan kan ik dat mij goed voorstellen. Helaas is er een glijdende schaal te bespeuren van wat afwijkend is. Doodnormale neuzen, standaardschaamlippen, logische lachrimpels, de cosmetische arts snijdt graag de veronderstelde abnormaliteit uit je lijf.

Hebben we tegenwoordig allemaal een afwijking?

Door: Andreas Bouman.

 

Slimme vrouwen gaan minder naar de cosmetisch arts?

Naomi Wolf

Naomi Wolf

Hieronder een interview met Liesbeth Woertman. Afkomstig uit de Elle van oktober 2012, geen online variant beschikbaar.

Woertman: ‘Vrouw zijn is historisch en cultureel, in alle tijden en in alle landen, erg met uiterlijk verweven. We denken er pas sinds kort anders over. Maar dat betekent nog lang niet dat al die beelden en het gedrag zich al hebben aangepast. Ik zie dat niet als een complot van een lelijk mannetje dat ergens achter een bureau op de knoppen zit te drukken. Het zijn beelden die in onszelf zitten, zowel in mannen als in vrouwen, en die moeten slijten. Dat zal nog wel even duren.’

‘Het lijkt er wel op dat de financiële zelfstandigheid van veel westerse vrouwen maakt dat ze wat beter bestand zijn tegen het beeldenbombardement. Zo zijn ze terughoudender als het op gesleutel aan hun uiterlijk aankomt. In landen waar de sekseverhoudingen traditioneler zijn en vrouwen minder macht hebben (Mexico, Saoedi-Arabië, Brazilië) overwegen vrouwen vaker cosmetische chirurgie. Naomi Wolf lijkt het niet helemaal bij het rechte eind te hebben als ze zegt dat hoe meer vrijheid en macht vrouwen hebben, hoe meer ze zullen worden onderdrukt door een onhaalbaar schoonheidsideaal.’

‘Je ziet toch dat opleiding een beschermende factor is. Je hoeft helemaal niet superrijk te zijn, maar als je werk doet waarin je kunt groeien en jezelf ontwikkelen, heeft dat invloed. Als steeds meer vrouwen een dergelijke baan krijgen, zal de invloed van het uiterlijk op de identiteit hopelijk wat gaan schuiven. Ik denk wel dat het supertraag gaat.’

Het motto van mijn boek

Epictetus

Epictetus

“Mensen worden niet in verwarring gebracht door de gebeurtenissen, maar door hun opvattingen over de gebeurtenissen” Epictetus ongeveer 50-130

Dit beroemde citaat van de filosoof Epictetus is een leidraad in mijn werk en leven. Het motto parafraseer ik in mijn boek ‘Psychologie van het uiterlijk’. Het is niet het uiterlijk wat mooi of lelijk is, maar onze opvattingen over het uiterlijk.

Hoe wij over ons lichaam denken is bepalend. Je kunt dus beter aardiger over je uiterlijk gaan denken, dan het mes te hanteren.

Liesbeth Woertman.