Dit is een stukje van onze tuin. De herfst begint al langzaam in te treden. De dahlia’s staan nog te bloeien maar niet meer voluit. We genieten er nog intens van en knippen zorgvuldig de uitgebloeide bloemen. We kijken naar de vlinders en de bijen. Heerlijk om zo samen buiten te zijn.

Ik begin een beetje te wennen aan mijn emeritaat. Het stillen en langzame past goed bij me. Er is nog genoeg reuring in de vorm van lezingen en interviews. Ik sluit hier een interview bij dat ik aan de blad Plus heb gegeven over hoe je tevredener kunt worden over je uiterlijk.

https://www.plusonline.nl/psychische-klachten/tevreden-in-de-spiegel-kijken-zo-doe-je-dat

Ik ben ook geinterviewd door een journaliste van een dagblad. Haar invalshoek was wijsheid en het lichaam. Als het artikel verschijnt zal ik het ook posten. De interviewster is 27 jaar en zei dat ze het grotendeels met me eens was maar dat ze zo graag begeerd wilde worden door mannen als ze bijvoorbeeld een cafe binnenkwam. Daarna ontspon zich een gesprek over begeerte. Zij had dat tot nu toe alleen seksueel opgevat terwijl ik betoogde dat ieder mens begeerd wil worden en dat dat voor mij betekent gezien worden, echt met open ogen en hart gezien worden.

Het advies dat ik haar gaf was aanwezig te zijn, echt aanwezig in haar lichaam met een lichte glimlach om haar mond en dan een cafe binnen te gaan. Niet afwachtend en onzeker maar helemaal zichzelf laten zien. Reken maar dat ze begeerd wordt. Maar ze zou er ook over na kunnen denken waarom ze begeerd wil worden door mannen die ze helemaal niet kent. Wat denkt ze dat haar dat oplevert?

Ik had weer genoeg stof om na te denken. Ieder goed interview levert me weer een nieuwe invalshoek op. Begeerd willen worden en daarom een masker opzetten van make-up of cosmetische ingrepen. Wonderlijk! Vals spel spelen en dan denken dat de aandacht om jou gaat.

Hoe kunnen we als vrouwen waardig oud worden? Dat is een van de vragen die me bezig houdt. We zijn hier in het westen nog nooit zo gezond ouder geworden. Wat doen we met die extra tijd? Dat je op je 27ste nog sterk bezig bent met wat andere mensen van je vinden, is begrijpelijk, maar wat als je 66 bent? Dan is het toch tijd om je masker te laten zakken en vanuit je eigen ankerpunt te leven.

Ik beschouw deze herfst tijd als bijzonder. In een relatief gezond lichaam mag ik genieten van de schoonheid om me heen. Een schoonheid die langzaam in verval raakt, in dat bijzondere herfstlicht en met haar specifieke geuren waardoor de wereld weer op een andere manier mooi wordt. Naast het feit dat we cultuur zijn, zijn we uiteraard ook natuur dus waarom ons niet spiegelen aan dit natuurlijke proces? Waardigheid heeft voor mij te maken met niet knokken tegen wat zich aandient maar mee bewegen en het beste ervan maken.