Gisteren had ik een eerste afspraak met een mensendieck-fysiotherapeut. Zij kijken naar je lichaamshouding. Uiteraard heb je die opgebouwd aan de hand van vele jaren. Pijn in mijn nek, schouder en hand waren dit keer de klachten. Ontspannen is niet mijn sterkste kant. Ik weet echt dat ontspannen hoort na inspannen. Maar ik moet veel moeite doen om te ontspannen. Heel gek maar ik vind dat moeilijk. Om die reden ga ik iedere week trouw naar yogales.

Ik moet giechelen van yoga

Mijn yogaleraar zegt dan heel droog: ‘Doe niets.’ Ontspannen is niets doen. Ik hoor zijn woorden wel, maar begrijp niet hoe dat moet. Wel word ik rustig als hij zegt: ‘Doe niets.’ Alsof ik toestemming krijg. Ik moet daar altijd om giechelen van binnen. De gedachten gaan natuurlijk gewoon door in mijn hoofd. Dan zegt hij: ‘Wees aandachtig.’ En het wordt iets stiller van binnen.

Braaf ging ik staan

Maar goed, ik dus naar de mensendieck. Een beetje sloffend ging ik erna toe. Ze zal wel weer beginnen dat ik minder moet werken en meer moet ontspannen. Ik vertelde mijn klachten en moest me uitkleden. Ze zette me voor een spiegel en ook een spiegel achter me, zodat ik mijn rug goed kon zien. Ga eens staan zoals je altijd staat. Ik ging staan en zag niets bijzonders. Ga nu eens rechtop staan met je voeten precies naast elkaar. Braaf als ik ben, deed ik dat. Dat voelde vreemd, zo rechtop staan. Nu weer terug in je eigen lichaamshouding.

De draaiing was nog niemand opgevallen

Ze wees me erop dat mijn rechtervoet meer naar voren stond en mijn bekken wat ongelijk was. Ik heb een klein beenlengteverschil, wat ik compenseer door die rechtervoet wat naar voren te zetten. Maar dat heeft tot gevolg dat ik een draaiing in mijn rug maak. Dat had ik nog nooit gezien en ook eerdere fysiotherapeuten was het niet opgevallen.

Ik kreeg wat oefeningen mee en stomverbaasd liep ik naar buiten. Hoe heb ik dat niet eerder kunnen zien? Gelukkig zei ze niets over ontspannen.

Door: Liesbeth Woertman