Plus online plaatste op 30 september 2020 de podcast over Psychologie van het uiterlijk. Het interview is al een half jaar geleden opgenomen tijdens de gezondheidsbeurs afgelopen februari. De podcast is nu te beluisteren.
Wat me afgelopen dagen sterk bezig heeft gehouden is de opkomst van drie selfie musea in Amsterdam die blijkbaar ook nog erg op elkaar lijken, zo vertelde me een journalist. Ze hebben alledrie een ballenbak waar je eindeloos foto’s van jezelf kunt nemen om die te posten op Insta. Het lijkt me een aardige activiteit voor kinderen en tieners maar er gaan ook volwassenen naartoe die zichzelf fotograferen. De toegang kost 25 euro en dat is meer dan de toegangsprijs voor ieder ander echt museum. Raar toch dat amusementshallen waar mensen selfies kunnen maken musea heten?
Doorgeslagen ijdelheid vroeg de journalist aan mij. Nee, grote innerlijke leegte, zei ik. We amuseren ons kapot schreef Neil Postman al in de jaren tachtig van de vorige eeuw, over de effecten van de media. Hij was een visionair en voorzag dat de commercialisering van de media en haar ontembare aanbod de cultuur aanvalt en tenslotte cultuur wordt. Sterker nog schreef hij in Technopoly “als gevolg daarvan moeten tradities, sociale mores, mythen, beginselen, rituelen en religie vechten voor hun bestaan. Het maakt ze onzichtbaar en daardoor irrelevant”. En toen hij dit schreef ging het alleen nog over de invloed van televisie!
Hoe kunnen we met elkaar dit tij keren? Zelf probeer ik tegen de beeldenstroom momenten van stilte te creeren in mijn leven. Iedere dag opnieuw probeer ik vanuit de stilte naar mijn lichaam te luisteren waar ze behoefte aan heeft en wat er nodig is. Dat kan door even uit het raam te staren en te voelen en tijdens een wandeling door aandachtig en rustig om me heen te kijken. Het zijn schijnbaar kleine handelingen maar zo belangrijk voor mijn welbevinden.
Hoe zorg jij dat je uit de beelden, uit je hoofd in je lichaam komt?