Het was me het weekje wel. Zoek de overeenkomsten

Jacobine op 2 over vrijheid

Het was me het weekje wel was een term die Ischa Meijer gebruikte voor zijn radioprogramma. Vier verschillende activiteiten rondom mijn boek Wie ben ik als niemand kijkt. Vandaag even rust en dat is wel nodig.

Donderdag was ik te gast bij een land van zestigers in de prachtige buitenplaats Doornburgh en werd geinterviewd door Anita Witzier. Een mooi initiatief van de ouderenbond KCOB en voortreffelijk georganiseerd door Alet Klarenbeek. Vrijdag naar Voorburg om de tentoonstelling Naked the Hague te openen. Een van de gefotografeerde was zo lief mij met de auto mee te nemen, zodat ik nog op een redelijk tijd op bed lag.

Zaterdag reden we naar Deventer, een fijne stad, met veel oorspronkelijke winkels en ondanks het weerbericht dat het veel zou gaan regenen, was het een groot deel van de dag zonnig en droog. Om 23.45 meldde ik me op de Brink en ontmoette daar de mannen van het geluid en productie. Buiten op straat kreeg ik een zendertje om en precies op tijd belden we aan en deed Eus de deur open. We moesten een trap op en nog wat op en af stapjes en kwamen in de keuken en woonkamer. Hele wonderlijke ervaring dat mensen dan via de radio dit kunnen horen, ons gebabbel over wat ik wil drinken en of ik Deventer een beetje ken. Als snel zaten we op de bank, mijn boek lag er duidelijk gelezen ook en we hadden een gesprek over onze jeugd en allerlei momenten van niet gezien worden.

Het was fijn dat we elkaar zo in de ogen keken en elkaars gezicht konden lezen. Radio is veel intiemer dan televisie en je vergeet dat er wordt opgenomen en andere mensen meeluisteren. Ik ervaarde Eus als een empathisch mens, een oude ziel en veel minder als een jonge man, die dertig jaar jonger is. Als je echt met elkaar spreekt doen sekse en leeftijd er zo weinig toe, vind ik.

Als toetje van de week op zondagmiddag de uitzending van Jacobine op 2 over het thema Vrijheid. Hier drie verschillende vrouwen die alle drie een boek hebben geschreven dat op een of andere manier raakt aan het thema vrijheid. De overeenkomsten zijn ook in deze uitzending groter dan de verschillen.

Deze week lijkt rustiger te worden. Vandaag geniet ik van de herfst, de bomen die langzaam beginnen te verkleuren en ga ik zo een heerlijke pan soep maken met een grote glimlach om de mooie ontmoetingen en verhalen waarin we elkaar gezien hebben.

Opening van Naked the Hague

fotograaf Robert John Henderson

Gisteren bij de opening van de tentoonstelling en presentatie van het boek Naked The Hague. Een bomvolle zaal in een mooie kerk met de 500 portretten en gisteren dus ook de geportretteerden fysiek aanwezig. Leon Schroder opende de tentoonstelling met zijn dank uit te spreken en waardering voor al die mensen die het project mogelijk hebben gemaakt. Het fotoboek werd aangeboden aan de burgemeester van Den Haag en de loco burgemeester van Leidschendam-Voorburg. Het boeiende project van fotograaf Leon Schroder is gratis te zien vanaf zaterdag 1 oktober van 11.00-18.00 uur tot en met zondag 9 oktober 2022 in Voorburg.

Ik mocht het voorwoord schrijven van het fotoboek en een toespraak houden om het belang van het project duidelijk te maken, voor zover het niet al duidelijk is. Kwetsbaar bloot tegen perfectie. Het gaat mijns inziens niet om dat bloot maar om jezelf te laten zien, echt te laten zien, zowel gekleed als ongekleed. Juist die combinatie maakt het spannend. Alleen maar bloot zou nooit dit effect hebben. Ga naar die tentoonstelling en loop eens langs die foto’s. Juist de spanning tussen de aangeklede mens en de blote mens naast elkaar, zet iets in werking. Neem de tijd en kijk en oordeel niet, maar kijk open en dan gebeurt het wonder.

In het prachtig uitgevoerde fotoboek is die spanning, die gelaagdheid van wat een mens is, misschien nog sterker te ervaren. De motivaties, gesprekjes met de mensen voegen ook nog eens een laag toe.

Ik hoop dat deze tentoonstelling en dit boek vele mensen mogen helpen om moediger te zijn om ook hun wezen, hun kwetsbaarheid te laten zien in ontmoetingen met andere mensen. We hebben er als individu en als samen-leving zoveel mee te winnen. Het helpt dan ook dat Jan van Zanen als burgemeester van Den Haag vertelt dat hij iedere morgen in zijn zwembroek te zien is in het zwembad. Heerlijk zo’n burgemeester van Naked the Hague.

Reacties horen van lezers is fijn maar mijn hoofd in haar handen leggen verrukkelijk

Boekhandel Pettinga 24 september 2022

Ondanks het slechte weer en de stromende regen kwamen er volop mensen naar de gezellige boekwinkel Pettinga o.a. om met mij van gedachten te wisselen. Oud studenten die in de jaren negentig les van mij hebben gehad, kwamen langs. Verschillende mannen die het boek voor hun vrouw kochten en grappig genoeg waren die vrouwen erbij. Ik moest er dan in schrijven van je lieve man en ook mijn naam erin zetten. Ook een aantal vrouwen van mijn pilates groep was van de partij en moedigde mij aan om toch vooral naar pilates te blijven komen want al dat schrijf- en leeswerk is niet goed voor een mens. Zij weten dat ik met behoorlijke weerzin naar de sportschool kom en zij slepen me er iedere week weer door heen.

Vrouwen die met elkaar een boekenclub vormen kwamen naar de signeersessie en ik denk dat het een fijn boek is om in een groep te lezen. Wat herken je erin? Wat niet? Wat betekent oud voor jou is een vraag om met elkaar het gesprek aan te gaan en je te laten zien.

Een van de mooiste reacties vond ik dat een jonge lezeres vertelde dat ze nu minder bang voor het ouder worden is. Dat beschouw ik als een groot compliment.

Deze week ook weer verschillende bijeenkomsten rondom mijn boek. Dinsdag televisie opname voor Jacobine Geel, Donderdag publiek interview door Anita Witzier met een zaal vol zestigers en vrijdag de opening van Naked The Hague. Ik weet niet of ik het allemaal voor elkaar krijg. Kreeg net alweer een radio verzoek binnen.

Eerst maar eens stofzuigen en het huis opruimen en straks mag ik naar mijn masseuse. Heerlijk liggen in de warmte en haar zachte doch stevige handen over mijn lichaam laten gaan, mijn voeten laten aanraken en als laatste mijn arme hoofd. Dat gevoel van mijn hoofd in haar handen leggen en dat zij mijn hoofd dan zachtjes beweegt, is zo troostend en steunend. Misschien moet ik in mijn volgend leven ook maar masseuse worden.