Zoektocht naar het wezen van de mens

Museum Voorlinden foto Pete Pronk

Nog een kleine week is in museum Voorlinden in Wassenaar de tentoonstelling over Picasso en Giacometti te zien.

We waren er afgelopen vrijdag en het was erg druk. Geduldig wachten we voordat we naar binnen mochten en ook binnen liepen we in een trage stroom mensen van zaal naar zaal. Buiten striemde de regen tegen de ramen. We waren gelukkig dat we eindelijk weer een museum konden bezoeken en wat voor een.

De verschillende vrouwenportretten van Picasso waar de lezende vrouw in het blauw een voorbeeld van is, raakte me bijzonder. De meerdere gezichten die zo duidelijk in zijn vrouwenportretten aanwezig zijn, vertellen zo goed hoe het is om als vrouw te leven.

En dan die ontroerende Giacometti met zijn eindeloze geprobeer om de essentie van wat een mens is te pakken. De korte video die te zien is op de tentoonstelling, waar hij in zijn overvolle atelier aan het werk is met een dun mesje en we zien zijn vingers knijpen en duwen, is ontroerend. Heel mooi staan een aantal van zijn beelden tentoon, steeds smaller, sommigen slechts een enkele streep en toch onmiskenbaar een vrouwengezicht.

Wat een ploeteraars zijn we toch dat we moeten zien te leven terwijl we niet weten waar we vandaan komen en wie we zijn. En wat een troost geeft het als we het geploeter in zijn volheid te zien krijgen, in beelden, in schilderijen.

we staan aan de vooravond van een kantelpunt

foto gemaakt door Pete pronk

Mijn vriend Pete en ik zijn naar het museum Voorlinden geweest in Wassenaar. Het was een cadeau van hem aan mij nog voor mijn verjaardag. Er is een kleine vaste collectie waar een paar fascinerende objecten te zien zoals het zwembad en dat deel van het museum wordt Highlights genoemd. Daar is bovenstaande foto ook gemaakt.

Twee andere tentoonstellingen vullen het museum. De ene heet Momentum, het beslissende ogenblik waarop alles in een stroomversnelling raakt. Een kunstenaar is altijd op zoek naar dat moment waarop dat ene bepalende inzicht binnenvalt, waardoor een nieuwe idee ontstaat, zo staat er in het boekje te lezen. De andere tentoonstelling heet Rendez Vous en staat voor ontmoeting in allerlei vormen. Ik ga hier niet alles bespreken maar ik licht er een kunstwerk uit.

Het werk van Oliver Beer waar we allerlei vormen van keramiek zien. Veel vazen staan tegen een wand opgesteld met daarin een microfoon. De kunstenaar wil de makers die vaak anoniem zijn van keramiek een stem geven. Hij vangt de geluiden op uit de potten en vazen en die worden versterkt en weerkaatst. Pete en ik staan gefascineerd te luisteren. Wij denken dat dit kunstwerk gaat over de leegte die een stem krijgt en staan een lange tijd aandachtig stil.

Maar het meest bijzondere vond plaats in het kunstwerk dat op de foto te zien is. In het museum zag ik het als een groot roestig plaatwerk waar je in kunt lopen. Dat deed ik ook en ik bleek het gevoel te krijgen dat je er van binnen eindeloos in rond kon lopen. Pete liep achter me en maakte deze prachtige foto. Verbaasd keken we naar het resultaat omdat er nu een nieuw kunstwerk was ontstaan.

Of was het meest bijzondere dat Pete op de grond lag om de muis te fotograferen die een verhaal vertelde. Een andere bezoeker kwam de zaal in en begon Pete te fotograferen als levend kunstwerk. We staan altijd aan de vooravond van een kantelpunt en ik hoop vurig dat steeds meer mensen kiezen voor vormgeven in plaats van voor nabootsing.

We hebben gelachen en hebben ons gelaafd aan die prachtige tuin om het museum, de verrassende kunstwerken die we zagen maar bovenal hebben we genoten van het kunstwerk van onze vriendschap.