Ik kreeg een flyer in de bus dat er een nieuwe massagesalon bij mij in de buurt was geopend. Heerlijk. Ik ben altijd op zoek naar goede massages. Wat zeg ik, ik leef op massages! Nu ga ik wekelijks naar mijn Chinese meisjes.

Ik behoor tot de categorie ‘stijve hark’.

Mijn hele leven behoor ik tot de categorie ‘stijve hark’. Ik was zo’n meisje dat als laatste gekozen werd bij gymnastiek en nog geen bal kon raken. Als er een bal mijn richting uitkwam, dan draaide ik me angstig om. Dat gedrag leverde me hoon op van mijn klasgenootjes. Als we toestellen moesten doen, dan liet ik me tegen de bok aanvallen. Weer een beurt voorbij. Ik leed er niet zo onder. Wel was ik verbaasd dat andere kinderen zich makkelijker door het leven bewogen. Zij sprongen, klommen en hadden plezier.

Het feest kan beginnen!

Naast die onhandigheid, heb ik een beroep waardoor ik de hele dag achter een computer zit te werken. Ik schrijf stukjes, artikelen, bereid colleges voor en lees. Dat maakt dat mijn nek en schouders altijd als schokbeton aanvoelen. En nu heb ik de Chinese meisjes. Iedere week ben ik blij dat ik weer mag. ‘Goedemiddag’, zeggen we tegen elkaar en mij wordt een kamertje gewezen. Ik loop mee, kleed me uit en ga op de bank liggen. Het is er bloedheet. Het kamertje is klein en uiterst sober. Daar liggen vind ik al heerlijk. Warme olie op mijn huid en het feest gaat beginnen.

Uit mijn hoofd gaan

Het gaat er niet zachtzinnig aan toe. Ze knijpt, schudt en slaat. Als de massage bijna ten einde is, begin ik me ontspannen. Dankbaar steek ik mijn duimen op. ‘Jij hard vast’, zegt ze regelmatig en glimlacht. Ik probeer alleen haar handen te volgen en uit mijn hoofd te gaan. Nooit gelukt natuurlijk, maar ik blijf het proberen.

Door: Liesbeth Woertman