Dromen en boekenbomen

We zijn weer op Texel. Tijd om te rusten en te reflecteren met oud en nieuw. We slapen hier lang en vol dromen. Wonderlijke dromen, echt anders dan anders. Ik werd onder andere gearresteerd door de Chinese overheid. Een tanige, kleine Chinese man hield me aan. Het was in een drukke straat en ik maakte een hoop misbaar zodat andere mensen zagen wat er gebeurde. Kijk naar me, zei ik, ik word zomaar meegenomen, gearresteerd. Sommige mensen pakten hun telefoon en maakten foto’s. Dat stelde me een beetje gerust. Het was in ieder geval gezien.

Even later alleen met de man kreeg ik een bord eten. Eten dat me onbekend was maar ik dacht dat er in ieder geval vlees bij zat. Ik nam voorzichtig een hap. Na een poosje, de man had nog geen woord gezegd, had hij ook een vork in zijn hand, keek me aan en prikte een stukje vlees aan zijn vork.

Heb je honger, vroeg ik. Hij antwoordde niet maar keek me alleen aan. Het is goed hoor, zei ik en zwijgend aten we verder. Toen kwam er aan de andere kant een wat dikkere, Chinese man en ook hij prikte een vorkje mee. Ik vond het wel wat veel, maar ach hij had vast ook honger. Dus ik liet ook hem mee eten.

Wonderlijke droom, ik had niet eerder zoiets gedroomd. Kan er ook geen betekenis aan hechten.

Daarna droomde ik twee nachten achter elkaar dat mijn rechter arm zwart geblakerd was. Verbrand. Het deed geen zeer. Ik keek er met verbazing naar.

Wat willen die dromen me vertellen? Wat zie ik over het hoofd en wil wel gezien worden? Ik ben niet zo van de wensen, zelfs niet met oud en nieuw maar mijn dromen zou ik wel willen leren verstaan. En dromen doe ik ook door te lezen. Het afgelopen jaar 91 boeken waarvan een flink aantal me verrijkt hebben. Ja voor mij is lezen zeker een manier om bij delen van mij te komen die zich niet zomaar laten zien maar liggen te wachten om gelezen te worden.

Gelukkig nieuwjaar met veel nieuwe inzichten over jezelf op welke manier dan ook.

Lezende kinderen zelfs een hit op tik tok

Zoals de meesten van jullie wel weten ben ik een lezer, altijd al geweest. Als jong kind ging ik iedere week naar de openbare bibliotheek samen met mijn twee broertjes. We lazen alles wat los en vast zat. Dat ging toen nog strikt op leeftijd. Ik heb alle meisjes- en alle jongensboeken die er toen waren gelezen. Mijn wereld werd door het lezen groter want televisie hadden we nog niet, geen auto en we gingen ook niet op vakantie. Mijn leefwereld bestond uit een paar straten.

Dat is voor de kinderen van nu totaal anders. Die gaan naar het buitenland op vakantie en hebben ook al vele plekken in Nederland gezien. Hun leefwereld is direct al zoveel groter ook door de televisie en het internet uiteraard. Lezen wat is dat? Dat is toch een activiteit uit de pre historie.

En nu zag ik tot mijn vreugde op het Journaal dat een jonge jongen die graag leest zijn ervaringen op Tik Tok zet. Hij vertelt welk boek hij leest en wat hij ervan vindt. Nu schijnen er door zijn actie steeds meer jongeren aan het lezen zijn geslagen. Een mevrouw van een uitgeverij bevestigde deze toename.

Ook mijn kleinkinderen lezen. Ze vormen samen met hun vader een boekenclub en lezen iedere avond met elkaar. Ook als ze bij mij zijn, zorg ik altijd dat er verse boeken liggen. Zij zien mij ook vaak lezen en het doet me goed dat naast het gamen, boeken voor hen boeiend en interessant zijn.

Ik word daar gelukkig van dat er weer meer jongeren zijn gaan lezen. Zeker voor die jongeren die in een kleinere wereld leven. Het is zo’n rijkdom om steeds weer nieuwe verhalen te mogen lezen en dat je nieuwe mogelijkheden om te leven leert kennen. Het is troostend, leerzaam en een bron van onmetelijke kennis. Wat geweldig dat er nog steeds bibliotheken bestaan en wat geweldig dat er jongeren zijn die hartstochtelijk lezen en daarover schrijven op sociale media.