Sinds zondag zijn we in het klooster in Huissen met onze driedaage workshop Ik en de Ander en het lichaam. Met zeventien mensen, vier mannen en 13 vrouwen, in de leeftijd van 39 tot 79 maken we een boeiende reis rondom dit thema. Mensen met verschillende achtergronden en verlangens die elkaar niet kennen, durven zich al snel aan elkaar te laten zien. Wat is het voorzichtig laten zakken van de maskers toch altijd iets bijzonders.

Met enige schroom, sommigen zichtbaar onthand, sommigen voor de eerste keer van hun leven in het klooster, vormen we een kring en gaan aan de gang. Er ontstaan kleine openingen, soms een woord of een blik, een uitgestoken hand en de zeventien individuen weven zich tot een groep. Mooi proces is dat. Gezichten die gesloten waren, gaan open. Bewegingen van het lichaam worden soepeler en steeds meer stemmen klinken.

We beginnen de ochtend met een gezamenlijke meditatie. Dat geeft direct voor de rest van de dag een verstilling en diepgang.

We zijn op weg om de jij’s te inventariseren, die in onze levensloop, ons tot ik hebben gemaakt. Er wordt in tweetallen gewerkt en vele stukken, ook donkere en pijnlijke stukken, worden met elkaar gedeeld. Soms vloeien er tranen of klinkt er in een groepje vrolijk gelach. En er wordt veel gespeeld en bewogen.

Uit het hoofd en in het lichaam gebruiken we onze taal zorgvuldig. Onze wensen mogen luid en helder klinken in de groep en worden door een ieder gehoord. Op die manier kunnen ze hun werking doen. Bijzonder hoe snel we met elkaar vertrouwd raken.

Nog een volle dag morgen vol avontuur. Ik verheug me erop.