Oktober heel afwisselend en met meer rust en ruimte

In oktober heb ik vier evenementen waarin ik spreek over lichaams- en zelfbeelden, identiteit en de relatie ik en jij.

Hoogtepunt in september, de maand met zes evenementen, was voor mij toch wel Ruimte voor vrouwen in de Utrechtse bibliotheek samen met Christien Brinkgreve en Gloria Wekker en de geweldige host Hilke Grootelaar het meest bijzonder door de energie en synergie die er heersten. https://www.sg.uu.nl/artikelen/2025/09/hoe-pak-je-als-vrouw-je-ruimte. Deze link toont wat hoogtepunten van deze avond en de hele avond is ook nog steeds terug te kijken.

Ook de ontmoetingsdag met de Bendeleiders op 12 september was er een vol hoop en vitaliteit op meer ruimte voor oudere vrouwen. www.bendeleiders.nl.

Een lezing op 3 oktober 2025 VMTI Congres in Ede over gemanipuleerde schoonheid en het toegenomen belang van het uiterlijk. Zeg me wie ik ben.

En een lezing op 11 oktober 2025 over ziek zijn en lichaamsbeeld in Woerden. Lotgenotendag PMDD Premenstruele Dysforische Stoornis,

In de maand oktober weer een vijfdaagse over ik en ander, over onze relationele identiteit, samen met Pete Pronk op 12 tot en met 16 oktober 2025, in ons geliefde klooster Huissen. Een heilzame en speelse ontdekkingsreis waarin je er achter komt welke elementen van je identiteit je van een ander hebt en waar je vrijheid, waar je ruimte ligt. Ook genoeg ruimte om tot rust, op adem te komen in ons programma. www.kloosterhuissen.nl

19 oktober 2025 word ik weer geïnterviewd door Manda Heddema van boekhandel Baas in Driebergen, toegang is gratis, maar meld je even aan.

Maar ook voor mij wat meer rust en ruimte om te wandelen in de bossen met die prachtige herfstkleuren en lichtval en appeltaart bakken of romige pompoensoep maken. Of heerlijk in bed met een kruik of andermans warme voeten.

Drie dagen mogen voelen wie we zijn

Sinds zondag zijn we in het klooster in Huissen met onze driedaage workshop Ik en de Ander en het lichaam. Met zeventien mensen, vier mannen en 13 vrouwen, in de leeftijd van 39 tot 79 maken we een boeiende reis rondom dit thema. Mensen met verschillende achtergronden en verlangens die elkaar niet kennen, durven zich al snel aan elkaar te laten zien. Wat is het voorzichtig laten zakken van de maskers toch altijd iets bijzonders.

Met enige schroom, sommigen zichtbaar onthand, sommigen voor de eerste keer van hun leven in het klooster, vormen we een kring en gaan aan de gang. Er ontstaan kleine openingen, soms een woord of een blik, een uitgestoken hand en de zeventien individuen weven zich tot een groep. Mooi proces is dat. Gezichten die gesloten waren, gaan open. Bewegingen van het lichaam worden soepeler en steeds meer stemmen klinken.

We beginnen de ochtend met een gezamenlijke meditatie. Dat geeft direct voor de rest van de dag een verstilling en diepgang.

We zijn op weg om de jij’s te inventariseren, die in onze levensloop, ons tot ik hebben gemaakt. Er wordt in tweetallen gewerkt en vele stukken, ook donkere en pijnlijke stukken, worden met elkaar gedeeld. Soms vloeien er tranen of klinkt er in een groepje vrolijk gelach. En er wordt veel gespeeld en bewogen.

Uit het hoofd en in het lichaam gebruiken we onze taal zorgvuldig. Onze wensen mogen luid en helder klinken in de groep en worden door een ieder gehoord. Op die manier kunnen ze hun werking doen. Bijzonder hoe snel we met elkaar vertrouwd raken.

Nog een volle dag morgen vol avontuur. Ik verheug me erop.