Het was me het weekje wel. Zoek de overeenkomsten

Jacobine op 2 over vrijheid

Het was me het weekje wel was een term die Ischa Meijer gebruikte voor zijn radioprogramma. Vier verschillende activiteiten rondom mijn boek Wie ben ik als niemand kijkt. Vandaag even rust en dat is wel nodig.

Donderdag was ik te gast bij een land van zestigers in de prachtige buitenplaats Doornburgh en werd geinterviewd door Anita Witzier. Een mooi initiatief van de ouderenbond KCOB en voortreffelijk georganiseerd door Alet Klarenbeek. Vrijdag naar Voorburg om de tentoonstelling Naked the Hague te openen. Een van de gefotografeerde was zo lief mij met de auto mee te nemen, zodat ik nog op een redelijk tijd op bed lag.

Zaterdag reden we naar Deventer, een fijne stad, met veel oorspronkelijke winkels en ondanks het weerbericht dat het veel zou gaan regenen, was het een groot deel van de dag zonnig en droog. Om 23.45 meldde ik me op de Brink en ontmoette daar de mannen van het geluid en productie. Buiten op straat kreeg ik een zendertje om en precies op tijd belden we aan en deed Eus de deur open. We moesten een trap op en nog wat op en af stapjes en kwamen in de keuken en woonkamer. Hele wonderlijke ervaring dat mensen dan via de radio dit kunnen horen, ons gebabbel over wat ik wil drinken en of ik Deventer een beetje ken. Als snel zaten we op de bank, mijn boek lag er duidelijk gelezen ook en we hadden een gesprek over onze jeugd en allerlei momenten van niet gezien worden.

Het was fijn dat we elkaar zo in de ogen keken en elkaars gezicht konden lezen. Radio is veel intiemer dan televisie en je vergeet dat er wordt opgenomen en andere mensen meeluisteren. Ik ervaarde Eus als een empathisch mens, een oude ziel en veel minder als een jonge man, die dertig jaar jonger is. Als je echt met elkaar spreekt doen sekse en leeftijd er zo weinig toe, vind ik.

Als toetje van de week op zondagmiddag de uitzending van Jacobine op 2 over het thema Vrijheid. Hier drie verschillende vrouwen die alle drie een boek hebben geschreven dat op een of andere manier raakt aan het thema vrijheid. De overeenkomsten zijn ook in deze uitzending groter dan de verschillen.

Deze week lijkt rustiger te worden. Vandaag geniet ik van de herfst, de bomen die langzaam beginnen te verkleuren en ga ik zo een heerlijke pan soep maken met een grote glimlach om de mooie ontmoetingen en verhalen waarin we elkaar gezien hebben.

Reacties horen van lezers is fijn maar mijn hoofd in haar handen leggen verrukkelijk

Boekhandel Pettinga 24 september 2022

Ondanks het slechte weer en de stromende regen kwamen er volop mensen naar de gezellige boekwinkel Pettinga o.a. om met mij van gedachten te wisselen. Oud studenten die in de jaren negentig les van mij hebben gehad, kwamen langs. Verschillende mannen die het boek voor hun vrouw kochten en grappig genoeg waren die vrouwen erbij. Ik moest er dan in schrijven van je lieve man en ook mijn naam erin zetten. Ook een aantal vrouwen van mijn pilates groep was van de partij en moedigde mij aan om toch vooral naar pilates te blijven komen want al dat schrijf- en leeswerk is niet goed voor een mens. Zij weten dat ik met behoorlijke weerzin naar de sportschool kom en zij slepen me er iedere week weer door heen.

Vrouwen die met elkaar een boekenclub vormen kwamen naar de signeersessie en ik denk dat het een fijn boek is om in een groep te lezen. Wat herken je erin? Wat niet? Wat betekent oud voor jou is een vraag om met elkaar het gesprek aan te gaan en je te laten zien.

Een van de mooiste reacties vond ik dat een jonge lezeres vertelde dat ze nu minder bang voor het ouder worden is. Dat beschouw ik als een groot compliment.

Deze week ook weer verschillende bijeenkomsten rondom mijn boek. Dinsdag televisie opname voor Jacobine Geel, Donderdag publiek interview door Anita Witzier met een zaal vol zestigers en vrijdag de opening van Naked The Hague. Ik weet niet of ik het allemaal voor elkaar krijg. Kreeg net alweer een radio verzoek binnen.

Eerst maar eens stofzuigen en het huis opruimen en straks mag ik naar mijn masseuse. Heerlijk liggen in de warmte en haar zachte doch stevige handen over mijn lichaam laten gaan, mijn voeten laten aanraken en als laatste mijn arme hoofd. Dat gevoel van mijn hoofd in haar handen leggen en dat zij mijn hoofd dan zachtjes beweegt, is zo troostend en steunend. Misschien moet ik in mijn volgend leven ook maar masseuse worden.

In de Wijkse krant

Liesbeth in het Groentje

Zoals de meesten van jullie wel weten heb ik het grootste deel van mijn leven in Utrecht gewoond. Sinds anderhalf jaar wonen we in Wijk bij Duurstede en voor het eerst sta ik nu in het Groentje.

Op een of andere manier doet me dat veel plezier. De plaatselijke boekhandelaren Rico en Nanda Pettinga hebben ervoor gekozen om plaatsgenoten die schrijven, te vragen om in de boekwinkel te signeren tijdens de boekenweek. 7 maart mocht Sis van Rossum komen en zaterdag 14 maart, mag ik signeren van drie tot vier. De Pettinga’s maakten een lieve poster met mijn foto erop en de omslag van Je bent al mooi. Maar wat me ontroert is het woord plaatsgenoot. Ik ben nu een van hen en dat doet me goed.

Zaterdag 14 maart ben ik ook te gast bij Jacobine Geel NPO 2 om 17.40. Dat is al opgenomen dus ik kan rustig thuis kijken wat het is geworden.

Volgende week ga ik met mijn lieve vriendinnen Femke en Linda schrijven op Schiermonnikoog. Uitgeverij Ten have geeft ook Psychologie van het uiterlijk opnieuw uit en ik ben het boek aan het aanvullen. Actuele literatuur erbij en een nieuw laatste hoofdstuk over de meest recente ontwikkelingen op het gebied van lichaamsbeeld.

Ik voel me rijk. Heerlijk mogen focussen op een onderwerp en daarover schrijven. En het verbonden voelen met anderen, het plaatsgenoot zijn, draagt zeker bij aan mijn gevoel van rijkdom.

Leven en dood

opname Jacobine

5 maart 2020 opname gemaakt voor het programma Jacobine samen met Corien van Zweden, Annemarie de Vries Postma en Jacobine Geel.

Mijn lymf oedeem speelde ineens weer ernstig op. Ik heb een dikke knie met veel vocht en een pijnlijk rechterbeen. Ik wilde de eerder genoemde vrouwen niet in de steek laten en stapte vrouwmoedig in een prachtige grote taxi. Zelfs in die ruime zoevende auto kon ik amper mijn been in de auto krijgen maar met een beetje geduld lukte het. Ik werd gereden door een zeer vriendelijk en professionele chauffeuse. Aangekomen in de studio in Hilversum werd ik drect opgevangen. Ook Annemarie een van de andere gasten kwam net binnen. Haar man bood direct zijn arm aan en al schuifelend en rollend gingen we naar de make-up ruimte. Daar zag ik Corien al met een schort om en ik ging op de andere stoel zitten. Een hele prettige man maakte mij een beetje op.

Het gesprek wordt 14 maart uitgezonden op NPO2 om 17.40. Ik heb het idee dat het een aardig en genuanceerd gesprek is geworden over het lichaam, ouder worden en het leven vieren.

Vanmorgen naar de oedeemtherapeute geweest en mijn knie is nu met tape omwikkeld waardoor er wat meer steun is. Goed kijken waar ik mijn voeten neerzet want ik wil uiteraard niet vallen. Om 12 uur was er een herdenkingsdienst in de kerk voor mijn buurmeisje van 14 jaar die plotseling is overleden. Honderden volwassenen en kinderen waren bijeen gekomen in hun verdriet. Dat is zo mooi van het wonen in een kleine plaats. Iedereen kent iedereen.

Een prachtig, behulpzaam meisje zo maar dood. In gedachten bedank ik haar voor haar vrolijke aanwezigheid en haar aandacht voor kleinere kinderen. Als ik op straat liep met mijn kleindochter Isabella dan fietste ze vaak voorbij met wapperende haren en riep hallo Isabella in het voorbijgaan.

Langzaam loop ik naar huis en voel me dankbaar dat ik me zo verbonden voel met de mensen om me heen.