Vandaag staat er een goed interview met Jaap van Ginneken in het Financieel Dagblad. Hij is massapsycholoog en kijkt met verbazing hoe het kabinet het coronavirus aanpakt. Er zijn verschillende manieren om naar de werkelijkheid te kijken en het is slim om niet alleen naar virologen te luisteren. iets kleins kan enorme gevolgen hebben.

Ik denk aan mijn moeder en al die andere mensen die opgesloten zitten in verpleeghuizen, gevangenissen,jeugdinstellingen en gehandicaptenhuizen. Opgesloten, zitten duizenden mensen uit angst om hen niet te besmetten, uit angst om zelf niet besmet te worden. Begrijpelijk, echt begrijpelijk maar slaan we niet een beetje door. Ik kan het mijn moeder niet uitleggen. Ze belt me een paar keer per dag en steeds met dezelfde vraag. Waarom zit ik opgesloten en doet iedereen zo raar? Er is een virus ma en anders word je ziek. Nou en, zegt ze, ik moet toch ergens aan dood gaan. Dit is geen leven. Alleen op mijn kamer, alleen eten, niet naar buiten.

Al weken is ze niet aangeraakt. Er is alleen telefonisch contact. De inhoud van het gesprek is steeds hetzelfde. Uitleggen wat ik niet meer uitleggen kan. Dat deze opsluiting nog wel even gaat duren. Zij zegt dat overleef ik niet. Of dat waarheid wordt dat kan alleen de tijd uitwijzen maar zo voelt ze het.

Fysiek contact is een fundamentele menselijke behoefte en de basis van wie we zijn. In haar beginnende dementie glijdt ze nu heel snel weg. Ze wordt niet meer aangeraakt en dat zou wel erg helpen om haarzelf te blijven. Laat een mantelzorger toe per mens die zo van ons afhankelijk zijn. Alle mensen hebben aanraking nodig als bron van hun bestaan en om te weten en te voelen wie ze zijn.