Deze week werd ik geïnterviewd door een 21 jarige studente journalistiek. Zij maakt voor De Limburger een serie over hoe het de 21 jarigen vergaat. Deze week ging het over uiterlijk.
Ze had zich goed voorbereid en we hadden een gesprek over het belang van uiterlijk voor de mensen die nu 21 zijn. Dus door de puberteit heen en zich volop aan het ontwikkelen op het gebied van scholing en relaties. Zien en gezien worden vindt tegenwoordig vooral online plaats. Wat betekent inclusiviteit voor deze jongeren was een centrale vraag. Ook de druk van cosmetische chirurgie kwam aan bod “Sommigen hadden iets aan zichzelf laten doen, zoals een borstvergroting, iets waar ik zelf ook wel eens onzeker over kan zijn. Het is dan de kunst om bij jezelf te blijven en je ondanks de competitie niet te zeer te meten met anderen”.
Jezelf zijn…. is een problematisch concept want wat is dat? Het zelf is altijd relationeel ten opzichte van iets of iemand anders. Het dubbele hiervan wordt goed verwoord want de jongeren zien de perfectie druk aan de ene kant en aan de andere kant het omarmen van diversiteit, van anders zijn.
Mijn laatste zin in het interview was: “Het zou fantastisch zijn als we het anders zijn meer gaan omarmen. Dat zou er ook voor zorgen dat jongeren met meer compassie naar zichzelf gaan kijken”. Ik bedoel ook heel nadrukkelijk het anders zijn in jezelf want als je de gelaagdheid in jezelf kan zien dan zijn er geen anderen meer.