Wat een geweldig seizoen van Zomergasten 2020. Ik heb genoten van zes verschillende gasten, me soms geirriteerd en veel geleerd. Gisteravond Ilja Leonard Pfeijffer gezien. Ik kende hem alleen van zijn dagboek in het NRC over de corona crisis en van zijn verschijning. Open ging ik de avond in en direct bij het eerste fragment over Berlusconi was ik gegrepen.

Ik werd direct een andere wereld ingezogen van leugens en dikke verhalen waar de waarheid geen enkele rol speelt. Daarna een blok over complottheorieen zoals de mensen die geloven dat de aarde plat is en vooral zijn analyse hoe complotdenkers, denken. Het misverstand dat toegang tot kennis in het bijzonder het internet leidt tot echte kennis hebben over een onderwerp, schudde me weer wakker. Zijn idee over authenticiteit en nostalgie eveneens.

Het deel over massa toerisme en vluchtingen en het prachtige filmfragment van de arts op Lampedusa was adembenemend.

Maar het deel waar ik het langst bij stilstond ging over alcoholisme. Ilja was een zware drinker en dat paste bij zijn zelfbeeld als bohemien. Dat is al grappig dat veel mensen denken dat alcohol en drugs hen vrij maakt maar dat is uiteraard niet zo. Alcohol en drugs, die ik eerder de troosters van onze tijd noemde, heeft jou al snel in de greep en dan is er van vrijheid geen sprake. Maar toen hij stopte met drinken wist hij niet meer wie hij was. Blijkbaar was het drinken een belangrijk onderdeel van zijn identiteit geworden.

Je bent wat je doet en kijk uit met wat je speelt want het kan je zomaar grijpen. Ilja liet heel mooi zien hoe een leven kan verlopen van leugens en grote verhalen naar mededogen met anderen en zoekend naar wie je zelf bent.