Hoe blijven we elkaars gezicht lezen?

Drenthe 22 oktober 2021

Deze foto maakte ik terwijl we naar ons geliefde Herberg Het volle Leven reden, in Appelscha. Een heldere dubbele regenboog was te zien in het weidse Drentse land. Het lukte me nog net, voordat de regenbogen verdwenen, deze foto te maken. Ik word altijd blij van regenbogen.

In Het Volle Leven, een herberg met geweldig vegetarisch eten, kregen we een nieuwe ruime kamer. We maakten onze wereld klein en leefden een paar dagen helemaal verzorgd. Ontbijt op de kamer, allerlei kranten rustig lezend, Barend met zijn oortjes in naar muziek luisterend, ik lezen en schrijven en in de avond een heerlijk diner. Ik las daar de ervaringen van een jonge psychologe, haar onzekerheid en confrontatie met haar eigen angsten en kwetsuren. Heel herkenbaar en dapper dat Sanne Winchester Ik mag niet bang zijn, schreef. Een aanrader voor alle psychologiestudenten klinische psychologie.

We wandelden in het Drentse Wold en voerden gesprekken over dingen waar we mee zaten. Wat voor stommigheden we hadden uitgehaald en hoe het soms jaren duurt voordat je de weg weer terugvindt. Dierbaar om zo met elkaar te delen.

Een weekend samen weg doen we regelmatig. Zo kostbaar om een weekend alleen maar geliefden van elkaar te zijn en de dubbele regenbogen hadden het ons al verteld: alles mag en moet meedoen, alle ervaringen en kleuren, maken ons tot een geheel.

Op de terugweg naar het Drents museum geweest waar we Viva la Frida hebben gezien, een tentoonstelling over Frida Kahlo. Haar stillevens voor het eerst gezien en uiteraard een paar ontroerende schilderijen, haar korsetten en kleding.

Innig tevreden kwamen we zondag aan het eind van de middag weer thuis. In de brievenbus de weekendkranten en het boek van Roek Lips Wie kies je om te zijn. Gesprekken over een nieuwe tijd met inspirerende mensen. Zijn interview met mij staat op pagina 219 Hoe blijven we elkaar gezichten lezen?

Diep dankbaar voor een overvloedig en stromend weekend