Als je goed kijkt, kun je het ooievaarsnest zien. Ieder jaar komt er een paartje ooievaars op hetzelfde nest op het dak van een woonhuis om nieuw leven voort te brengen. We wonen hier nu bijna vijf jaar en iedere keer gaat er een golf van blijdschap als ik ze weer zie. De ooievaars zijn er weer.
Vanmorgen liep ik door een zonnige stadje met een behoorlijk blauwe lucht en allerlei struiken en bomen in bloei. Ook daar word ik gelukkig van. De rust en stilte en het uitbundige bloeien geeft me moed door de boodschap je kunt iedere dag opnieuw beginnen. Geen enkele dag is hetzelfde.
Ik liep naar mijn masseuse en dat is er niet zomaar een. Aangekomen bij haar praktijk ruimte wacht ze altijd heel rustig en met open gezicht op me. Hoe ze het doet, doet ze het maar ze straalt altijd rust en vriendelijkheid uit, terwijl ik weet dat ook zij soms in bar weer verkeerd. Dus naast de ooievaars en de bloeiende struiken en bomen en de zon die iedere dag aan warmte wint, herinnert ook zij mij aan het belang van rust en vriendelijkheid. Misschien juist wel in barre tijden.
De brede tafel en de warme handdoeken nodigen uit om te gaan liggen. We beginnen altijd op de buik en ik laat haar haar gang gaan. Ik heb het volledige vertrouwen dat zij voelt waar ze moet zijn. Haar handen en mijn lichaam reiken naar elkaar uit. Met warme olie wordt met lome streken mijn hele lichaam langs gegaan. Vandaag krijgen de diepe punten in mijn bil extra aandacht maar ook mijn voeten jubelen. Niet denken en overgeven aan de handen en de warmte is een geschenk.
Met nog meer aandacht voor de mensen en de natuur om me heen loop ik rustig naar huis. Mijn schouders laag, mijn tred verend en een grote glimlach om mijn mond. Dankjewel Merel.
Het belang van aanraking en van open kijken heb ik al op zoveel verschillende manieren beschreven maar het blijft van fundamenteel belang. Ook vandaag wil ik er weer een pleidooi voor houden. Vertraag, voel wat er vandaag in je leeft, wat aandacht behoeft en geniet van alles wat we zomaar krijgen. Ik weet het, ik weet het, vorige week schreef ik een ferme column waarin ik mijn kwaadheid uitte over de verdinglijking in de wereld. Ook dat is waar. Het is altijd tegelijk waar. Aan ons als mens de uitnodiging om deze tegenstelling te leven, want behalve Zijn willen we ook worden.