Het boek van Angela Stoof is een heerlijk optimistisch boek om te lezen. En niet zomaar hoopvol maar ondersteund en ingebed in interviews met mensen uit verschillende werkvelden waar een begin van verandering te bespeuren is.

Ik heb genoten van het boek omdat het goed is geschreven, een belangrijk boodschap geeft en concrete handvatten. Zij legt theorie heel helder uit en maakt mooie lussen tussen verschillende hoofdstukken waardoor zij haar lezers helpt, ook als zij deze theorie niet kennen, om het snel in zich op te nemen.

Stoof laat goed zien hoe onze denkbeelden, mensbeeld en vooral daardoor onze verhouding tot de wereld als een ding, ons ontmenselijkt. Ik citeer haar zodat u kunt proeven wat ze schrijft: ” De mens, als laatmodern subject, wil volgens Rosa over alles beschikken. Alles wat verschijnt moet gekend, beheerst, veroverd en bruikbaar gemaakt worden. Zijn centrale stelling is daarom dan ook dat de wereld een punt van agressie is geworden. Bergen moeten worden beklommen, minnaars moeten worden veroverd, examens moeten worden afgelegd en alles wat we waarnemen aan en in ons eigen lichaam moet worden geoptimaliseerd. Maar dit heeft ook een keerzijde”.

De keerzijde is dat we geen relatie meer aangaan met de ons omringende wereld. Wij mensen zijn gebouwd op wederkerigheid. Resonantie vraagt om niet met verdinglijking naar onszelf en de wereld te kijken maar vanuit geraakt durven worden, vanuit openheid met eigen ogen, hart en stem.

Lees haar boek en laat je raken, laat je inspireren, om jou te durven zijn en met frisse ogen naar de ander en de wereld te kijken.En laaf je met de interviews die ze heeft gehouden met mensen die al begonnen zijn om hun hoop vorm te geven.

ps. De genoemde Rosa die in het citaat wordt genoemd is Hartmut Rosa met zijn boek Onbeschikbaarheid uit 2022 ook zeer de moeite van het lezen waard.