Weg bij je scherm en terug naar je lichaam voor eerstehandservaringen

Isabella en Iris in de keuken met oma Lies

Een van de fijnste dingen om te doen is met mijn kleindochter bakken en koken. Samen in de keuken staan. Soms doet er een vriendinnetje mee. De aandacht van eerst het recept lezen. De spullen bij elkaar zoeken en de volgorde bepalen. Hoe verhouden onze lichamen zich tot elkaar in de keuken die niet heel groot is? En dan het kijken naar elkaar, knipogen, praten en lachen. Met de ellebogen in de bloem en het eindeloos kneden van de meel. Het plezier en trots van iets nieuws leren en dan samen eten.

In Vrij Nederland las ik een intrigerend artikel van Tom Grosfeld met de titel Ontsnap aan je scherm en keer terug naar je lichaam. In dit heldere stuk vertelt hij dat hij alleen in het spelen met zijn zoontje voelt dat hij een lichaam heeft. Sterker nog dat hij in het stoeien met zijn zoontje voelt dat hij een lichaam is.

Grosfeld geeft sterke voorbeelden van de ontljving via de telegraaf, de vaste telefoon, televisie en de digitale ontwikkeling via internet en smartphone. Het lichaam wordt dan een sta in de weg.

“Daarmee verdringen we in toenemende mate de directe ervaring van onze handelingen, voelen de volheid ervan steeds minder, zoals ik dat als kind al deed toen ik de directe ervaring van iemand verkering vragen- de spanning vooraf, het rood worden, het trotst zijn op jezelf omdat je het toch maar mooi gedaan had en het eventuele kusje (of de afgang) na afloop- uitbesteedde aan het veilige virtuele alternatief: een bericht via msn. Een ervaring uit de tweede hand”.

Wat raak wat Grosfeld hier beschrijft. Even een appje sturen aan iemand en zeggen dat je hem/haar leuk vindt. Inderdaad een tweedehands ervaring. De mens ontdekt zichzelf en de wereld immers via de ontmoeting, in het zintuigelijke contact met feitelijke dingen en mensen. Direct, onbemiddeld en dus heel lichamelijk in het kloppen van je hart, het knikken van je knieen, je opgetrokken schouders, je verwachtingsvolle blik en dan het magische moment of de ander resoneert.

Laten we elkaar aankijken, naar elkaar knipogen, een bemoedigend klopje geven, glimlachen, samen stoeien, samen slapen, samen vrijen, samen koken, voelen en ruiken, onbemiddeld en direct, van mens tot mens. In deze eerstehands ervaringen voelen we dat we echt leven en in verbinding staan met elkaar en de ons omringende wereld.

Iedere woensdagavond zit ik doodmoe en innig tevreden nog even de krant te lezen en ga dan vroeg naar bed met een grote glimlach om mijn lippen.