Jaren geleden werd er door Gezondnu een dubbelportret gemaakt van Anouk Keizer, een geliefde, jongere collega en mij. Vier pagina’s interview met hele leuke, speelse foto”s, gemaakt in de tuin van het Academiegebouw in Utrecht. Het was een serie over de meester gezel relatie. Op een foto springt Anouk op mijn rug.

Nou die tijd ligt achter ons. Ik ben inmiddels met emeritaat en Anouk is volop aan het bloeien. Zij staat in dit juni nummer van Gezond nu met veel foto’s en zes pagina’s tekst over haar onderzoek naar het belang van aanraking, een onderwerp dat ons verbindt. Anouk is inmiddels een expert op het gebied van lichaamsbeeld bij mensen met anorexia nervosa en richt zich al een aantal jaren op de rol van aangeraakt worden in het lichaamsbeeld.

Deze coronatijd is uiteraard heel interessant vanuit dat perspectief, want wat doet al dat niet aanraken met ons. Zij vertelt: “In het algemeen kun je stellen, dat aanraken zorgt voor minder stress, angst en pijn. Dat is duidelijk te zien in experimenten. Als je bijvoorbeeld je hand in een bak met ijskoud water legt, is dat na een tijdje heel pijnlijk. Maar de pijnprikkels in de hersenen worden minder als we de hand van een geliefde vasthouden. Wat heel bijzonder is, is dat de pijnbeleving in het brein van die ander, die zijn hand dus niet in die bak steekt, ook hoger wordt. Gedeelde smart is halve smart!”

Ook de column van Sarai Pannekoek over haar vreugde en ontzag voor haar lichaam is zeer de moeite waard evenals het verslag van drie vrouwen in hun zoektocht naar goed genoeg zijn.

Lieve Mensen, ik heb geen aandelen of andere belangen in dit tijdschrift maar lees dit nummer. De bibliotheken zijn weer open dus lezen maar over het belang van aanraken en dat het allemaal niet perfect hoeft.