Twintig jaar geleden was Dove zo slim om een campagne te starten om het begrip schoonheid te vergroten, door meer diversiteit aan lichamen te laten zien, in hun reclames. Ik heb het altijd gezien als een uitstekende marketingtruc dat hen geen windeieren heeft gelegd, omdat ze de eerste waren.

In 2004, 2016 en nu in 2024 is een groot onderzoek uitgevoerd. 33.00 mensen, mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, witte en gekleurde mensen uit 20 verschillende landen deden mee aan het onderzoek. Hier onder heb ik de link naar het rapport geplaatst.

The Real State of Beauty | Echte schoonheid (dove.com)

Het is vooral interessant om het rapport uit 2004 en van nu met elkaar te vergelijken omdat door die vergelijking duidelijk wordt wat de impact van social media is op de beleving van ons uiterlijk. De cosmetische producten zijn geexplodeerd in de die jaren en de ontevreden over het uiterlijk is toegenomen.

Wat me het meest opvalt is dat de helft van de mensen die een negatief lichaamsbeeld hebben zich meer onder druk gezet voelen door de onrealistische schoonheidsidealen dan de mensen met een positief lichaamsbeeld. Zij gaan zelfs zover dat ze een deel van hun intelligentie of jaren van hun leven willen inwisselen voor meer schoonheid. Maar de andere helft 49% dus niet. Dat laatste gegeven is nog interessanter maar daar wordt geen verklaring voor gezocht. Misschien dat zij minder uren op social media doorbrengen? Het belang van hun uiterlijk lager is omdat ze andere bronnen hebben waarmee ze zich identificeren? Ik weet het niet.

Een ander aspect dat ik eruit haal is dat 45 procent van de meisjes zeggen dat er geen excuus is om niet mooi te zijn, gezien wat er allemaal mogelijk is voor vrouwen. Een hoge maakbaarheidsgedachte die nogal verschillend is tussen de landen. Bijvoorbeeld 70 procent van de meisjes uit de Fillipijnen en Indonesie denken dat in vergelijking met slechts 22 procent van de Nederlandse meisjes.

46 procent van de vrouwen van kleur voelen zich beter gerepresenteerd in de schoonheids advertenties en media in vergelijking met 5 jaar geleden.

U begrijpt dat het ingevulde vragenlijsten zijn per computer waarbij het de vraag is hoe goed mensen zich realiseren dat ze onder druk worden gezet. Gemiddelden per vraag zeggen ook niet zoveel maar al wat duidelijker wordt het als we per land kijken en de vergelijking met de eerdere rapporten meenemen. Ik ga proberen het in kaart te brengen.